Untitled

Abstract

Introduction Use of the prone position in patients with acute lung injury improves their oxygenation. Most of these patients die from multisystem organ failure and not from hypoxia, however. Moreover, there is some evidence that the organ failure is caused by increased cell apoptosis. In the present study we therefore examined whether the position of the patients affects histological changes and apoptosis in the lung and 'end organs', including the brain, heart, diaphragm, liver, kidneys and small intestine.

New and conventional strategies for lung recruitment in acute respiratory distress syndrome

“…In the prone position, the transpulmonary pressure in dorsal lung areas increases, opening alveoli and improving gas-exchange [ 22 ]. Some authors have reported that in healthy [ 23 ], as well as in lung-injured animals [ 24 ], mechanical ventilation leading to lung overdistension and cyclic collapse/reopening was associated with less extensive histological change in dorsal regions in the prone, as compared to the supine position. Although the claim that body position affects the distribution of lung injury has been challenged, the development of VILI due to excessively high V T seems to be delayed during prone compared to supine positioning [ 25 ].…”

Biological evaluation of a mechanical ventilator that operates by controlling an automated manual resuscitator. A descriptive study in swine

“…Finally, the physiological changes produced during the use of the mechanical ventilator cause stress at the lung, but can also affect distant organs. Therefore, mechanical ventilators could produce functional alterations and even injuries in heart, liver, kidney and brain [ 49 , 50 ]. For this reason, and as a final outcome, the post-mortem analysis certified the absence of both acute tissue damage and barotrauma signals due to the use of Masi.…”

Η Επίδραση Της Εμφύσησης Οξυγόνου Στον Αερισμό Τραχειοστομημένων Ασθενών Της ΜΕΘ Κατά Την Αποδέσμευση Από Τον Αναπνευτήρα

“…Αυτό επιτυγχάνεται με κατάλληλη ρύθμιση δυο βασικών παραμέτρων που διέπουν τον μηχανικό αερισμό: επεμβατικός αερισμός επιτυγχάνεται με τη βοήθεια τεχνητού αεραγωγού μέσω του οποίου εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη πρόσβαση στους φυσικούς αεραγωγούς, δεν απαιτεί την συνεργασία του ασθενούς και μπορεί να εφαρμοστεί και παθητικά.Κατά τον μη επεμβατικό αερισμό ο φυσικός αεραγωγός ελέγχεται από τον ασθενή και επομένως απαιτείται η συνεργασία του, ενισχύει την αντλητική ικανότητα του πνεύμονα και εφαρμόζεται με την βοήθεια αεροστεγώς εφαρμοζόμενων μασκών74 . μεγάλη τεχνολογική πρόοδος, η τεχνογνωσία των αναπνευστήρων, καθώς και η πρόοδος της παθοφυσιολογίας της αναπνευστικής ανεπάρκειας βοήθησαν στο να δημιουργηθούν πολλά μοντέλα αερισμού ώστε να προσαρμόζονται απόλυτα στις ανάγκες των βαρέως πασχόντων ασθενών77 . Τελοεισπνευστική Στατική Πίεση (Pplateau), δηλαδή η σταθερή πίεση που ασκείται στις κυψελίδες και τους μικρούς αεραγωγούς κατά το μηχανικό αερισμό θετικών πιέσεων, να είναι πάντοτε μικρότερη από 30cmH 2 O, προκειμένου να αποφευχθούν βλάβες του πνεύμονα από υψηλές πιέσεις (βαροτραύματα  )77 .…”

“…μεγάλη τεχνολογική πρόοδος, η τεχνογνωσία των αναπνευστήρων, καθώς και η πρόοδος της παθοφυσιολογίας της αναπνευστικής ανεπάρκειας βοήθησαν στο να δημιουργηθούν πολλά μοντέλα αερισμού ώστε να προσαρμόζονται απόλυτα στις ανάγκες των βαρέως πασχόντων ασθενών77 . Τελοεισπνευστική Στατική Πίεση (Pplateau), δηλαδή η σταθερή πίεση που ασκείται στις κυψελίδες και τους μικρούς αεραγωγούς κατά το μηχανικό αερισμό θετικών πιέσεων, να είναι πάντοτε μικρότερη από 30cmH 2 O, προκειμένου να αποφευχθούν βλάβες του πνεύμονα από υψηλές πιέσεις (βαροτραύματα  )77 . Σε αυτό το μοντέλο αερισμού, η πίεση του αναπνευστήρα ρυθμίζεται ώστε να επιτυγχάνεται ο επιθυμητός αναπνεόμενος όγκος, ο οποίος εξαρτάται βεβαίως τόσο από τις πνευμονικές αντιστάσεις και την ενδοτικότητα του αναπνευστικού συστήματος του ασθενούς, όσο και από τον χρόνο της εισπνοής.…”

“…Σε αυτό το μοντέλο αερισμού, η πίεση του αναπνευστήρα ρυθμίζεται ώστε να επιτυγχάνεται ο επιθυμητός αναπνεόμενος όγκος, ο οποίος εξαρτάται βεβαίως τόσο από τις πνευμονικές αντιστάσεις και την ενδοτικότητα του αναπνευστικού συστήματος του ασθενούς, όσο και από τον χρόνο της εισπνοής. Θεωρείται προστατευτικό μοντέλο αερισμού λόγω της δυνατότητας καθορισμού της μέγιστης πίεσης και χρησιμοποιείται συχνά σε ασθενείς με σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας (ARDS)77 . Η υποστήριξη και σε αυτό το μοντέλο αερισμού γίνεται με υποχρεωτική πίεση και έχει κύριο χαρακτηριστικό την υποστήριξη όλων των αυθόρμητων αναπνοών του ασθενούς στον βαθμό που αποφασίζει ο κλινικός ιατρός.…”