Otobiyografik Gazetecilik Anlatıları Bize Ne Söylüyor?

Abstract

Gazetecilerin otobiyografileri veya anıları, daha geniş bir tanımla “ben anlatıları” gazetecilik tarihinin temel kaynaklarındandır. Sübjektifliği tartışma konusu olsa da,öznenin kendisi ve kendisini metinde nasıl inşa ettiği gazetecilik ve haber sosyolojisi açısından incelemeye değerdir. Aynı dönemde yayınlanan üç otobiyografik kitaba odaklanan ve benzer konuları ele alan bu çalışma, medyanın güncel ekonomi politik iklimini karşılaştırmalı bir okumayla betimlemeyi amaçlamıştır. Analiz, gazetecilerin kendilerini dışlayan medya ortamını “teslim olan”, “rehin alınan” ve “itaatkâr” gibi sözcüklerle tanımladıklarını göstermiştir. Gazeteciler, iktidarın medya politikalarının yanı sıra mevcut iklimin birincil sorumluları olarak medya sahiplerini ve patronaj ilişkilerini işaret etmektedirler. Bunun yanı sıra sistemi sorgulamak yerine direniş ve dayanışma eksikliğini bireysel ahlaki problemlere indirgedikleri, bu sistemi yaratan sebepleri ihmal ettikleri gözlenmiştir. Her üç anlatı da kendi başarılarına odaklanmış, mesleğe dair sosyal, kültürel ve politik tartışma öz eleştiri eksikliği nedeniyle sınırlı kalmıştır.