Osoba formatora w procesie interioryzacji wartości z uwzględnieniem aspektów dynamiki obecności i nieobecności

Abstract

Formator to osoba, która jest zdolna służyć drugiemu tak, że razem postępują w procesie stawania się coraz bardziej ludzcy. Obydwoje bowiem są dziećmi dzisiejszego świata i dziedziczą z niego zarówno silne, jak i słabe cechy. Formator ma być wystarczająco dobry, co oznacza wrażliwość potrzebną do odpowiadania na potrzeby formowanego poprzez swoją obecność, ale również umiejętność dawania potrzebnej przestrzeni do doświadczania tych potrzeb, jednak w wymiarze, który nie będzie oznaczał straty. Widoczna jest w tym rola dynamiki obecności i nieobecności poprzez doświadczenie satysfakcji i frustracji. Te elementy są obecne w relacji formacyjnej po to, by kandydat mógł poczuć się bezpiecznie i mógł aktywnie szukać odpowiedzi na pytania drzemiące w nim. Ten który przyjmuje rolę towarzyszenia, powinien zdobyć umiejętność balansowania pomiędzy pełnią (obecność) i brakiem (nieobecność). Słabością formatora jest bycie niewystarczająco innym, co pozwala na przyjęcie roli granicy, która staje się wyzwaniem i zaproszeniem do transcendencji.