Orthopedic Management of Dislocations of the Knee

Montgomery, Thomas J.; White, J. Lee; Roberts, Thomas S.; Savoie, Felix H.; Hughes, James L.

doi:10.1097/00007611-199109001-00214

Cited by 6 publications

(13 citation statements)

References 0 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…All patient groups had a satisfactory Lysholm score, although the score between acute and chronic patients, did not reach significance. The Lysholm score for the group with knee dislocations was comparable with the one in other studies [5][6][7][8].…”

Section: Discussionsupporting

confidence: 83%

“…In group C, 32% of ACL injuries and 16% of PCL injuries were avulsions or abruptions of the ligaments. According to the literature, the prevalence of these types of injuries varies [6, 8, 28, 29].…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

“…Such traumas, which are often accompanied by additional ligament lesions, may result from an unrecognized spontaneously reduced knee dislocation and careful evaluation of the vascular and neurological status is required. Although treatment of such injuries remains controversial, recent literature tends to favor operative rather than conservative treatment [5][6][7][8][9][10][11].…”

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 2 more Smart Citations

Surgical treatment of multiple knee ligament injuries in 44 patients: 2–8 years follow-up results

Tzurbakis

Diamantopoulos²,

Xenakis

et al. 2006

Knee Surg Sports Traumatol Arthr

161

108

View full text Add to dashboard Cite

The purpose of the study was to evaluate the mid-term results of surgical treatment in different groups of patients with multiple knee ligament injuries. Review of our patients' records revealed that 48 acute and chronic patients were surgically treated for combined knee injury. Due to severe capsular damage in these injuries, open techniques were used. In our treatment protocol, avulsed ligaments and tears of the posterolateral and posteromedial corner were repaired if possible, whereas midsubstance tears of cruciate ligaments and chronic cases were reconstructed with autografts. Postoperatively, an accelerated program of rehabilitation was introduced, aiming to progressively mobilize the joint and improve muscle endurance. For the follow-up evaluation we designed a protocol composed of two parts. In the first part, anatomical lesions were recorded and in the second part, clinical evaluation was performed using the Lysholm score, the Tegner rating system, the IKDC evaluation form, and the KT1000. Student's t tests and chi-square tests were used for data analysis. Forty-eight patients (mean age 28.6+/-11.9 years; 41 males) were classified according to the specific anatomical structures involved. Group A included 12 anterior cruciate ligament (ACL) and medial structure injuries, group B included 11 ACL or posterior cruciate ligament (PCL) ruptures combined with posterolateral injuries, and group C consisted of 25 knee dislocations (ACL and PCL ruptures which might be combined with damage of the collateral ligaments). Thirty-eight patients were surgically treated during the acute phase and ten patients were treated chronically. Forty-four patients (91.6%) were followed up at a mean of 51.3+/-29.9 months. Average Lysholm score was 87+/-12.3; average Tegner score was 5.09+/-2.19 before accident and 4.34+/-2.12 in re-examination; IKDC score was A in 10 cases, B in 22, C in 6, and D in 6. The mean range of motion was 129.9 degrees +/-12.5 degrees . The average loss of extension and flexion were 1.6 degrees +/-2.5 degrees and 7.6 degrees +/-7.9 degrees , respectively. The side-to-side difference in corrected anterior and posterior translation in quadriceps neutral angle and in anterior translation in 30 degrees angle was <3 mm for about 65% of our patients. Surgical treatment of multiple knee ligament injuries, using autografts, provided satisfactory stability, range of motion, and subjective functional results. However, despite the improvement of the quality of life, the preinjury patients' activity level was not fully obtained in re-examination. Patients underwent surgical treatment during the acute phase had better scores in several points, but finally there was no statistical significance between acute and chronic patients. Moreover, no statistically significant differences were observed among the groups with specific damaged anatomical structures.

show abstract

Section: Discussionsupporting

confidence: 83%

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Section: Introductionmentioning

confidence: 99%

See 1 more Smart Citation

Surgical treatment of multiple knee ligament injuries in 44 patients: 2–8 years follow-up results

Tzurbakis

Diamantopoulos²,

Xenakis

et al. 2006

Knee Surg Sports Traumatol Arthr

161

108

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…The orthopedic literature does suggest that 20 to 30% of knee dislocations are associated with peroneal nerve injury. [23][24][25] Many sports medicine specialists now consider complete bicruciate knee ligament injuries to be dislocations that have spontaneously reduced.…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 99%

Peripheral Nerve Injuries in Athletes: A Case Series of Over 200 Injuries

Krivickas¹,

Wilbourn²

2000

Semin Neurol

View full text Add to dashboard Cite

We retrospectively reviewed electrodiagnostic (EDX) studies performed on 346 athletes with sports injuries who were referred to our EDX laboratory from 1974 to 1997. These injuries included 216 nerve root, plexus, or peripheral nerve injuries sustained by 180 of the athletes. Eighty-six percent of the injuries were to the upper extremity. Athletes with nerve fiber injuries participated in 27 different sports, but over one third of injuries were sustained playing football. The most common symptomatic upper extremity injury was the "burner" (N=40). Forty-three athletes had median neuropathies, many of which were asymptomatic cases of carpal tunnel syndrome. Cervical radiculopathies (N=19) and axillary (N=22), ulnar (N=19), and suprascapular (N=14) mononeuropathies were also prevalent. The most common lower extremity injuries were peroneal neuropathies (N=17) and lumbosacral radiculopathies (N=7). This is the largest reported series of sports-related nerve injuries. The mechanisms of the most common nerve injuries are discussed.

show abstract

“…Στη βιβλιογραφία αναφέρεται η εμφάνιση πόνου και οστεοαρθριτικών αλλοιώσεων συχνά σε ασθενείς με εξάρθρημα του γόνατος. Η συχνότητα εμφάνισης οστεοαρθριτικών αλλοιώσεων μπορεί να φθάσει το 87,5% των ασθενών που δεν αποκαταστάθηκαν οι συνδεσμικές κακώσεις και το 47,4% αυτών που έγινε χειρουργική αποκατάσταση (156,177) . Στη μελέτη μας υπήρχε πόνος ήπιος έως περιστασιακά έντονος στο 42,3% των ασθενών που αντιμετωπίσθηκαν με ανοικτή αποκατάσταση των συνδεσμικών βλαβών γωνίωση της ιγνυακής αρτηρίας σε σύγκριση με το στροφικό εξάρθρημα γόνατος.…”

Section: Iστ περιληψηunclassified

Αγγειακή Βλάβη Στο Τραυματικό Εξάρθρημα Του Γόνατος

Αρεάλης¹

View full text Add to dashboard Cite

H παρούσα διατριβή αφορά την αναδρομική- κλινική και την πειραματική-νεκροτομική μελέτη του τραυματικού εξαρθρήματος του γόνατος και της πιθανότητας βλάβης της ιγνυακής αρτηρίας συνεπεία αυτού. Κλινική μελέτη: Από το 1994 μέχρι το 2010, 45 ασθενείς, 43 (95,6%) άνδρες (17- 65 ετών). Βλάβη στην ιγνυακή αρτηρία είχαν 11 (24,4%). Η αντιμετώπιση του εξαρθρήματος του γόνατος έγινε με εξωτερική οστεοσύνθεση (28/45, 62,2%), ανοικτή αποκατάσταση (15/45, 33,3%), συνδυασμένη εξωτερική και εσωτερική (1/45, 2,2%) και κλειστή ανάταξη και τοποθέτηση γυψονάρθηκα (1/45, 2,2%). Σε όλους τους ασθενείς με αγγειακή βλάβη στην ιγνυακή αρτηρία έγινε μηροϊγνυακή παράκαμψη με ανάστροφο φλεβικό μόσχευμα. Η μέση βαθμολογία της κλινικής έκβασης ήταν κατά το σύστημα Lysholm 70,57 και κατά το σύστημα IKDC 72,17. Στη συνέχεια οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες ανάλογα με την ύπαρξη ή όχι βλάβης στη ιγνυακή αρτηρία και δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. Για να μελετηθεί η χειρουργική αποκατάσταση του εξαρθρήματος του γόνατος οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες και δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ τους. Οι απώτερες επιπλοκές στην τελική επανεξέταση ήταν 12 (30,77%). Δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση της εμφάνισης απώτερων επιπλοκών με το είδος της αποκατάστασης. Αναζητήθηκε συσχέτιση μεταξύ των αποτελεσμάτων και της ύπαρξης αρτηριακής βλάβης, αλλά δεν βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά για καμία παράμετρο. Νεκροτομική μελέτη: Το πειραματικό μέρος έγινε στο Νεκροτομείο Αθηνών. Διενεργήθηκαν αγγειογραφίες στην ιγνυακή αρτηρία πτωματικών γονάτων. Συνολικά χρησιμοποιήθηκαν 31 πτώματα. Η πειραματική μέθοδος, περιελάμβανε: Ι. καθετηριασμό της ιγνυακής αρτηρίας, ΙΙ. διατομή των σταθεροποιητικών στοιχείων του γόνατος, ΙΙΙ. αγγειογραφία, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, της ιγνυακής αρτηρίας με το γόνατο σε θέση ανάταξης και σε εξάρθρημα. Ως σκιαγραφικό χρησιμοποιήθηκε γαστρογραφίνη. Μελετήθηκαν 4 ομάδες εξαρθρημάτων: 1, υπερέκτασης- πρόσθιο, 2, βλαισότητας-ραιβότητας, 3, οπίσθιο και 4, στροφικό με οπίσθια παρεκτόπιση. Μετά το τέλος έγιναν μετρήσεις στις αγγειογραφικές εικόνες. Στο οπίσθιο και στο στροφικό με οπίσθια παρεκτόπιση εξάρθρημα έγινε μέτρηση της γωνίωσης στο τμήμα P2 ιγνυακής αρτηρίας. Βρέθηκε ότι υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά (p=,005) της γωνίας, στο οπίσθιο εξάρθρημα προκαλείται στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη γωνίωση της ιγνυακής αρτηρίας σε σύγκριση με το στροφικό εξάρθρημα γόνατος. Στο εξάρθρημα υπερέκτασης και στο βλαισότητας-ραιβότητας έγινε μέτρηση λόγου της διαμέτρου του κνημιαίου κονδύλου προς τη μέση διάμετρο της ιγνυακής. Βρέθηκε ότι στο πρόσθιο-υπερέκτασης υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά αντίθετα με το βλαισότητας-ραιβότητας. Σε υπερέκταση ο μηχανισμός βλάβης είναι η διελκυσμός του αγγείου. Σε οπίσθιο και λιγότερο σε στροφικό εξάρθρημα η βλάβη προκαλείται από μεγάλη γωνίωση της αρτηρίας. Το τελευταίο δε συμφωνεί με τον αναφερόμενο στη βιβλιογραφία μηχανισμό, δηλαδή άμεση πλήξη από το οπίσθιο τμήμα του κνημιαίου κονδύλου επί της αρτηρίας. Συμπερασματικά, συνδυάζοντας τα πειραματικά και τα κλινικά δεδομένα βρίσκουμε ότι τα οπίσθια εξαρθρήματα τύπου KD-IV, δηλαδή αυτά στα οποία έχουν υποστεί ρήξη όλα τα συνδεσμικά στοιχεία του γόνατος και που έχουν μηχανισμό οπίσθιας παρεκτόπισης, έχουν την μεγαλύτερη πιθανότητα ύπαρξης αρτηριακής βλάβης. Σε αυτά ο μηχανισμός πρόκλησης της βλάβης είναι η μεγάλη γωνίωση της ιγνυακής αρτηρίας κατά τη διέλευσή της από τον μηρό, γωνίωση που αντιστοιχεί στον χαλινό της κατάφυσης του μέγα προσαγωγού προς τη λευκή γραμμή.

show abstract

Orthopedic Management of Dislocations of the Knee

Cited by 6 publications

References 0 publications

Surgical treatment of multiple knee ligament injuries in 44 patients: 2–8 years follow-up results

Surgical treatment of multiple knee ligament injuries in 44 patients: 2–8 years follow-up results

Peripheral Nerve Injuries in Athletes: A Case Series of Over 200 Injuries

Αγγειακή Βλάβη Στο Τραυματικό Εξάρθρημα Του Γόνατος

Contact Info

Product

Resources

About