Oncocytic Carcinoma of the Nasal Cavity

Searching for new features of intravitality of hanging based on macro- and microscopic evaluation of the proximal attachment of the sternocleidomastoid muscle and the mastoid process of the temporal bone

“…Oznaczano preparaty pobrane zarówno z lewej, jak i prawej strony zwłok, po czym umieszczano je w całości w 10-procentowym roztworze of a person who died of hanging requires a modification of the autopsy technique aimed at identifying the traumatic lesions listed above. Given the widespread nature of this type of death and different occurrence rates of intravitality features, which may even reach several dozen percent according to studies conducted by various authors, it is justified to search for new biological markers that might be useful in the post-mortem diagnostics of hanging [2][3][4].…”

“…They can be fractures of the hyoid bone or the thyroid cartilage or effusions in the tunica externa of the common carotid arteries. Other relatively frequent findings include abundant blood effusions in the sternal and clavicular attachments of the sternocleidomastoid muscles [2][3][4]. Internal neck injuries are only identified in around a half of all cases of hanging [2].…”

“…Other relatively frequent findings include abundant blood effusions in the sternal and clavicular attachments of the sternocleidomastoid muscles [2][3][4]. Internal neck injuries are only identified in around a half of all cases of hanging [2]. Therefore, performing an autopsy bie szyi stwierdza się jedynie w mniej więcej poło-wie przypadków powieszeń [2].…”

“…Internal neck injuries are only identified in around a half of all cases of hanging [2]. Therefore, performing an autopsy bie szyi stwierdza się jedynie w mniej więcej poło-wie przypadków powieszeń [2]. Badanie autopsyjne zwłok osoby zmarłej na skutek powieszenia wymaga zatem modyfikacji techniki sekcyjnej ukierunkowanej na poszukiwanie powyższych zmian urazowych.…”

“…Badanie autopsyjne zwłok osoby zmarłej na skutek powieszenia wymaga zatem modyfikacji techniki sekcyjnej ukierunkowanej na poszukiwanie powyższych zmian urazowych. Powszechność tego rodzaju śmierci oraz różny odsetek występowania cech przyżyciowości powieszenia wg badań prowadzonych przez różnych autorów, się-gający nawet kilkudziesięciu procent, uzasadnia poszukiwania nowych markerów biologicznych, które mogłyby być przydatne w sekcyjnej diagnostyce powieszenia [2][3][4].…”