Olympic Diplomacy and the Emerging States: Striving for Influence in the Multipolar World

Luša, Đana

doi:10.1515/cirr-2017-0015

Cited by 5 publications

(2 citation statements)

References 12 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Interviewees expressed that both participating in Olympic Games and winning medals can affect diplomatic relations and development of political and diplomatic relations by sporting success. In this line, Rofe and Dichter (2016) and Luša (2017) confirmed an increased interest in considering sports as a potential tool of diplomacy in international relations. Moreover, this finding is consistent with that of Carter and Sugden (2012) and Murray and Pigman (2014).…”

Section: Discussionmentioning

confidence: 72%

Untitled

2022

AJSPO

View full text Add to dashboard Cite

ATINER is an independent and non-profit Association with a Mission to become a forum where Academics and Researchers from all over the world can meet in Athens, exchange ideas on their research and discuss future developments in their disciplines, as well as engage with professionals from other fields. Athens was chosen because of its long history of academic gatherings, which go back thousands of years to Plato"s Academy and Aristotle"s Lyceum. Both these historic places are within walking distance from ATINER"s downtown offices. Since antiquity, Athens was an open city. In the words of Pericles, Athens"…is open to the world, we never expel a foreigner from learning or seeing". ("Pericles" Funeral Oration", in Thucydides, The History of the Peloponnesian War). It is ATINER"s mission to revive the glory of Ancient Athens by inviting the World Academic Community to the city, to learn from each other in an environment of freedom and respect for other people"s opinions and beliefs. After all, the free expression of one"s opinion formed the basis for the development of democracy, and Athens was its cradle. As it turned out, the Golden Age of Athens was in fact, the Golden Age of the Western Civilization. Education and (Re)searching for the "truth" are the pillars of any free (democratic) society. This is the reason why Education and Research are the two core words in ATINER"s name.

show abstract

Section: Discussionmentioning

confidence: 72%

Untitled

2022

AJSPO

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Στο ίδιο πνεύμα οMumford (1940) να υφίστανται μηχανισμοί λογοδοσίας και διαφάνειας και να συμπεριλαμβάνονται οι πολίτες και οι λοιποί συμμετέχοντες στη λήψη αποφάσεων.Υπό μη-δημοκρατικές όμως μορφές διακυβέρνησης, όπου η ανάγκη λαϊκής νομιμοποίησης δεν είναι τόσο σημαντική, αυτοί οι μηχανισμοί και αυτά τα προαπαιτούμενα κρίνονται ως αναχώματα και τροχοπέδη με συνέπεια να παρουσιάζονται ως πιο δελεαστικές, αποτελεσματικές και εν τέλει προτιμητέες.ΟιHorne και Manzenreiter (2006) υποστήριξαν ότι οι μεγάλες διοργανώσεις έχουν κατά κύριο λόγω αναπτυχθεί από αντιδημοκρατικούς οργανισμούς που λειτουργούν υπό καθεστώς αδιαφάνειας και έλλειψης εξωτερικού ελέγχου και τα ενδιαφέροντά τους τείνουν να περιορίζονται στην παγκόσμια ροή κεφαλαίων. Για αυτό και σύμφωνα με τουςLusa (2017) καιPound (2004) για την πλειοψηφία των μελών της Δ.Ο.Ε. ο καθοριστικός παράγοντας επιλογής της διοργανώτριας πόλης/χώρας είναι οι Η θεωρία του συναλλακτικού κόστους έχει χρησιμοποιηθεί για να αναδειχθεί ο στρατηγικός λόγος που η Δ.Ο.Ε.…”

unclassified

Αξιοποίηση Αθλητικών Εγκαταστάσεων Μετά Από Την Έκβαση Μεγάλων Αθλητικών Διοργανώσεων

Γιαννακοπούλου¹

View full text Add to dashboard Cite

Η προσπάθεια εξισορρόπησης κοινωνικών και οικονομικών συμφερόντων ήταν πάντοτε ένα κρίσιμο ζήτημα αναφορικά με τη μετά-αγωνιστική χρήση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ο σχεδιασμός, η κατασκευή, αλλά και η επιλογή του είδους της μετά- αγωνιστικής χρήσης μιας εγκατάστασης είναι ένα κοινωνικοοικονομικό και κυρίως ένα πολιτικό θέμα, καθώς αφορά στον τρόπο που το κοινωνικό σύνολο κληρονομεί επενδυτικά αγαθά και περιουσιακά στοιχεία από τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Μέσω συλλογικής μελέτης τεσσάρων διαδοχικών διοργανωτριών χωρών Ολυμπιακών Αγώνων (Πεκίνο 2008, Βανκούβερ 2010, Λονδίνο 2012, Σότσι 2014), που λειτουργούν υπό διαφορετική μορφή διακυβέρνησης, διερευνάται ο τρόπος που αντιμετώπισαν το ζήτημα του σχεδιασμού των αθλητικών τους εγκαταστάσεων και εξετάζονται οι στρατηγικές μετά-αγωνιστικής αξιοποίησης που χρησιμοποιήθηκαν προς ανάδειξη μοτίβων ομοιότητας και διαφοράς ώστε να απαντηθεί το ερώτημα: Είναι οι δημοκρατικές ή οι μη-δημοκρατικές χώρες πιο αποτελεσματικές στην αποφυγή δημιουργίας «λευκών ελεφάντων»; Λαμβάνοντας υπόψη τη γενικότερη αδυναμία παραγωγής πλούσιων και συνεπών πρωτογενών δεδομένων στο πεδίο των μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων, προτείνεται μια προσέγγιση που στηρίζεται στην ανάλυση δευτερογενών δεδομένων. Κύρια πηγή στοιχείων αποτέλεσαν δημοσιευμένες ακαδημαϊκές μελέτες και συμπληρωματικώς έγινε χρήση επίσημων αναφορών και ανακοινώσεων, πρακτικών συνεδρίων, αποφάσεων, οδηγιών των επισήμων φορέων των διοργανώσεων, καθώς και σχετικής ειδησεογραφικής αρθογραφίας. Αναγνωρίζοντας τα όρια των συμβατικών μεθόδων σύγκρισης, ειδικά τους περιορισμούς που τίθενται σε σχέση με τη συγκρισιμότητα μεταξύ διαφορετικών πόλεων, αλλά και το γεγονός ότι η διερεύνηση προς ανάδειξη μοτίβων ομοιότητας και διαφοράς της παρούσας μελέτης αφορά στην παραγωγή αστικών έργων (οι ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις) ακολουθήθηκε η συλλογιστική της Robinson (2015) περί της κατ’ελάχιστον σύγκρισης (comparison at a minimum). Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις της μελέτης η διεξαγωγή μεγάλων διοργανώσεων στα απολυταρχικά κράτη γίνεται αντιληπτή ως στρατηγικής σημασίας ορόσημο και χρησιμοποιείται πρωταρχικώς ως νομιμοποίηση μεγαλομανών αναπτυξιακών σχεδίων, με συνέπεια να προκρίνεται η κατασκευή εμβληματικών κτηρίων που διαθέτουν κυρίως συμβολικές και όχι χρηστικές ιδιότητες. Περαιτέρω δε, καθόσον στα μη-δημοκρατικά κράτη οι μηχανισμοί λογοδοσίας και οι θεσμικοί περιορισμοί είναι ασθενείς (ή ανύπαρκτοι) εμφανίζονται πολλαπλά φαινόμενα διαφθοράς. Στο πλαίσιο όμως των μεγάλων διοργανώσεων και δη κατά την εκτέλεση των μεγάλων έργων που συνεπάγονται, υφίσταται ένας εξισορροπητικός παράγοντας μεταξύ δημοκρατικών και απολυταρχικών κρατών, η λεγόμενη "κατάσταση εξαίρεσης" η οποία οδηγεί στη δημιουργία πιο εξουσιαστικών, ιδιωτικών μορφών λήψης αποφάσεων με συνέπεια έλλειψη διαφάνειας, έλλειμμα δημοκρατικού ελέγχου και προϊούσα αύξηση των φαινομένων διαφθοράς, ακόμα και στις πιο θεμελιωμένες δημοκρατίες, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, την αύξηση του κοπαδιού των «λευκών ελεφάντων» ανά τον κόσμο.

show abstract