Okul Öncesi Düzeyde ve Dört -Dokuz Yaş Grubundaki Zihinsel Engelli Çocukların Tercih Ettikleri Oyun Köşeleri ve Oynadıkları Oyun Tiplerinin İncelenmesi

Tendencies In The Graduate Thesis Written About The Play In Disabled Children

“…(Aslan, 2017;Leff, Costigan ve Power, 2004). Özellikle gelişim alanlarında bazı gecikmeler yaşayan engelli çocukların içinde yaşadıkları sosyal çevreyle iletişim kurmada ve çevrelerindeki çeşitli uyarıcılara tepki vermede güçlük çekmesi (Metin, Şahin ve Şanlı, 1999), oyunun engelli çocukların gelişimlerini destekleme sürecinde kullanılmasının önemli olduğu söylenebilir.…”

Zihinsel Yetersizliği Olan Çocuklar ve Oyun Ortamında Akran Etkileşimi

“…Gözlem formunda çocuklar sınıf ortamına geldiğinde tercih ettiği öğrenme merkezi, oynadığı oyun tipi, çocuğun oyunu tek başına sürdürüp sürdürmediği, oyun materyali ya da bulunduğu ortamı arkadaşlarıyla paylaşıp paylaşmadığı, çocuğun tercih ettiği oyun stilleri bölümleri yer almaktadır. Oyun stilleri; çocuğun diğerlerinden bağımsız, kendi kendine, sosyal iletişimde bulunmadan oynadığı izole oyun (Metin, Şahin ve Şanlı, 1999), çocuğun aynı ortamı paylaşmasına rağmen arkadaşlarından çok kendi oyunu ile ilgilendiği paralel oyun (Metin-Aslan, 2013), çocuğun sözel ya da sözel olmayan iletişim davranışları içerisinde diğer çocuklarla birlikte oynadığı beraber oyun, rollerin ve oyunların diğer çocuklarla paylaşılarak işbirliği içerisinde yürütüldüğü kooperatif oyun olarak ele alınmıştır (Sevinç, 2004). Ayrıca çocuğun oyuna ve oyun merkezine ayırdığı toplam süre yer almıştır.…”

“…Çelebi-Öncü ve Ünlüer (2009) okul öncesi ço-cukların oyun materyali tercihlerini inceledikleri çalışmalarında, çocukların cinsiyetlerine göre oyun materyallerinin değiştiğini belirlemişlerdir. Metin, Şahin ve Şanlı (1999), 4-9 yaş grubundaki zihinsel yetersizliğe sâhip çocuk-larla yaptıkları çalışmada, kız çocukların dramatik oyun merkezi, erkek ço-cukların blok merkezine âit materyalleri tercih ettiklerini belirlemişlerdir. Atik (1986) 6-9 yaş grubundaki down sendromlu çocuklar üzerinde yaptığı çalışmasında, çocukların en çok paralel oyun oynadıklarını, yaşın artışına paralel olarak birlikte ve kooperatif oyun sıklığında artış olduğunu gözlem-lemiştir.…”

“…Atik (1986) 6-9 yaş grubundaki down sendromlu çocuklar üzerinde yaptığı çalışmasında, çocukların en çok paralel oyun oynadıklarını, yaşın artışına paralel olarak birlikte ve kooperatif oyun sıklığında artış olduğunu gözlem-lemiştir. İki-üç yaşındaki çocuklar genelde tek başına ve paralel oyunu tercih ederken, dört yaşından sonra bu tercih beraber ve kooperatif oyuna yerini bırakmaktadır (Metin, Şahin ve Şanlı, 1999). Bu bulgular, çalışmanın cinsiyetin oyun ve oyun arkadaşı tercihi ile ilgili bulguyu destekler niteliktedir.…”

“…Bu konuda yurt içinde yapılan çalış-malarda, okul öncesi dönem normal gelişen ve down sendromlu çocukların oyun tercihleri ve oyun içindeki iletişimleri (Atik, 1986), nesne ile oyun davranışlarının karşılaştırılması (Özenmiş-Ünsal, 2003), zihinsel yetersizliği olan çocukların kardeşleri ile ilişkileri (Korkmaz, 2008;Yavuz ve Coşkun, 2014), tercih ettikleri oyun köşeleri ve oyun tipleri (Metin, Şahin ve Şanlı, 1999), normal gelişen ilkokul çocuklarının yetersizliği olan akranlarına yö-nelik tutumları (Çetrez-İşcan, Fazlıoğlu ve Parlak, 2014), zihinsel yetersizliği olan çocukların oyuncak profilleri (Özyürek ve Akça, 2015) gibi konulara değinilmiştir. Yurt dışında yapılan çalışmalarda ise zihinsel yetersizliği olan çocukların dil eğitiminde oyunun kullanılması (Karla ve Banciu, 2013), zihinsel yetersizliği olan çocukların belleği üzerinde ritmik hareketli oyunların etkisi (Javan ve ark., 2012), bilgisayar oyunlarının zihinsel yetersizliği olan çocukların dikkat ve belleği üzerine etkileri (Agarwal ve Singh, 2012) gibi konulara değinilmiştir.…”