Od pomysłu do zmiany społecznej. Możliwości i bariery rozwoju innowacji społecznych w Polsce na przykładzie rozwiązań dla osób ze spektrum autyzmu

Abstract

Cel Celem niniejszej pracy jest opis ścieżek realizacji innowacji społecznych w obrębie psychologii w Polsce, na podstawie trzech wdrożonych rozwiązań na rzecz osób ze spektrum autyzmu: Wolontariatu Koleżeńskiego „Mary i Max”, gry terapeutycznej Autilius oraz warsztatów umiejętności społecznych PEERS®. Rozwiązania te były wypracowywane w ramach współpracy trzech sektorów (pozarządowego, publicznego i prywatnego) i w oparciu o różne mechanizmy finansowania. Posłużą one jako przykłady w celu zidentyfikowania możliwości oraz barier rozwoju innowacji społecznych w Polsce. Ostatnim celem artykułu jest zaproponowanie jednego z potencjalnych rozwiązań, które mogą przyczynić się do wzrostu innowacji społecznych. Tezy Innowacje społeczne można zdefiniować jako wszelkie produkty, usługi, procesy i regulacje, które są nowe w danym kontekście oraz wykazują przewagę względem wcześniej stosowanych w rozwiązywaniu problemów społecznych. Powstawanie innowacji jest złożonym procesem, który składa się następujących etapów: 1) Identyfikowanie problemu, 2) Generowanie idei i propozycji rozwiązań, 3) Tworzenie prototypów i testowanie (w tym ocena skuteczności), 4) Wdrożenie i utrzymanie w czasie (sustaining), 5) Skalowanie i rozpowszechnianie, 6) Zmiana systemowa. Tworzenie i wdrażanie innowacji społecznych wymagają wielospecjalistycznego zespołu, współpracy międzysektorowej oraz długoterminowego planu finansowania. Wszystkie te elementy zostaną omówione w odniesieniu do trzech opisywanych rozwiązań. Konkluzje W Polsce brakuje wypracowanych ścieżek tworzenia i wdrażania innowacji społecznych, które powinny objąć wsparcie w formowaniu zespołu, a także tworzenie mechanizmów finansowania, przestrzeni do współpracy międzysektorowej i źródeł know-how. Rozwiązaniem, które mogłoby wesprzeć proces tworzenia innowacji społecznych, byłyby Akademickie Inkubatory Innowacji Społecznych (AIIS) – miejsca spotkań dla różnych środowisk, nie tylko sektora prywatnego i nauki.

Effectiveness of on-line and off-line Acceptance and Commitment Therapy in developing psychological flexibility, self-compassion and ego-resiliency in parents of children with autism spectrum disorder

“…Szmania, 2014). Although persons who were assigned to a control group were not motivated to participate in the ACT training, they were eager to complete baseline and followup measurement as they reported being engaged and motivated in developing better understanding of parents of children with ASD in Poland which is in line with previous reports regarding social commitment of this group in various areas (Płatos, 2016). This specific approach was also applied in a study by Corti et al (2018) in order to show differences between persons who have participated in the ACT training vs. those who did not, and to establish whether it was the ACT training that was significant for developing (or reducing) symptoms in questions.…”

“…due to communication exclusion, support groups for parents run only in big cities, cf. Płatos, 2016). Hence, the increase of the availability of psychological support to people who often are at risk of being excluded from a traditional (off-line) form of help is of highest priority in planning systemic adjustments in the future (cf.…”

“…While being fully aware of the potential difficulties and the methodological consequences of this decision, participants in this study were not randomly assigned to the criteria or control groups. This decision was made after careful consideration that due to the lack of systemic psychological support dedicated to parents of children with ASD in Poland (Płatos, 2016) and the demanding research procedure, it would be unethical to randomly select participants to any of the groups (cf. Corti et al, 2018).…”

Neuroróżnorodność na polskich uczelniach. Doświadczenia osób studiujących: w spektrum autyzmu, z ADHD i z dysleksją

“…Podobne zjawisko jest obserwowane na całym świecie (Cai, Richdale, 2016;Cullen, 2015), a najwięcej rezygnacji ze studiów dotyczy pierwszego roku. Większość studentów w spektrum autyzmu kontynuujących studia na wybranych kierunkach ocenia swoje osiągnięcia edukacyjne jako dobre i bardzo dobre (Płatos, 2016). Pewna grupa osób po ukończeniu studiów magisterskich decyduje się na kontynuację nauki na studiach doktoranckich.…”

A study of youth with autism spectrum engagement to improve one’s own educational situation

“…Jedna trzecia (33%) uczniów z autyzmem stwierdziła, że była regularnie nakłaniana do zrobienia lub powiedzenia czegoś nieodpowiedniego. Wreszcie aż 63% uczniów z autyzmem stwierdziło, że "czasem" lub "często" koledzy lub koleżanki ze szkoły unikali kontaktu z nimi albo nie zwracali na nich uwagi (Płatos, 2016).…”