Occipital condyle fractures. Prospective follow-up of 31 cases within 5 years at a level 1 trauma centre

Abstract

Purpose Prospective investigation of incidence and outcome of occipital condyle fractures (OCF) in a level 1 trauma centre. Methods Over a period of 5 years, we prospectively recorded all cases of OCF, and performed a 1-year postinjury radiological and clinical follow-up using CT imaging, SF-36 and Neck Disability Index, respectively. Results A total of 31 patients with OCF were identified. Based on a total of 2,616 CT scans that had been performed during this period, the incidence was 1.19%. There were 27 unilateral and 4 bilateral OCFs. Furthermore, 3 out of 31 patients (9.7%) were additionally diagnosed with atlantooccipital dislocation (AOD), one of which was dorsally stabilised in a surgical procedure. All other patients were treated conservatively. 5 out of 31 patients (16.1%) died due to the severity of associated injuries. 22 out of 31 patients (70.9%) were prospectively followed-up for 1 year after trauma. During this period, CT imaging showed bony consolidation of fractures in all cases except for one, with no evidence of secondary dislocation or nonunion. Evaluation of the Neck Disability Index showed moderate disability. The SF-36 questionnaire showed an impaired quality of life in all areas; however, these were determined by associated injuries and independent of the type of fracture. Conclusions Both unilateral and bilateral OCFs represent a stable injury regardless of the type of fracture. If AOD has been diagnosed in addition, it requires surgical stabilisation-independent of the OCF-and it is a significant predictor for poor outcomes. The patients quality of life 1 year after trauma has not been affected by the OCF, but by the overall pattern of the injury and by comorbidities. Based on our results, we introduce a new, simple and practical classification for OCFs.

Incidence and outcome of atlanto-occipital dissociation at a level 1 trauma centre: a prospective study of five cases within 5 years

“…Thus, the incidence of AOD in our population was 0.2 %. During the same time, 31 patients were diagnosed with occipital condyle fractures (OCFs) resulting in a clearly higher incidence of 1.19 % [23].…”

Occipital condyle fractures: A case report

“…[4] Büyük bölümünün yüksek enerjili travmalardan sonra ortaya çıkmasına karşın, minör travmalardan sonra da OKK oluşabilir. [4] Özellikle üst servikal bölgede hassasiyeti bulunan semptomsuz, minör travmatize hastalarda OKK ihtimali mutlaka düşünülmelidir. Çocuk hastalarda ve Dinç ve ark.…”

“…Mueller ve ark. [4] kendi çalışmalarında, bu üç kırık tipinin de servikal boyunluk ile altı hafta süreyle konservatif olarak tedavi edilebildiğini; travmanın şiddeti, radyolojik ve klinik sonuçlar ve mortalite göz önüne alındığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığını saptamışlardır. Anderson ve Montesano'nun [8] yaptığı sınıflamanın ihmal edilebilir olduğunu savunarak yeni bir fonksiyonel sınıflama önermişlerdir.…”

“…Bu yeni sınıflama; Tip 1: tek taraflı, Tip 2: iki taraflı AOİ'nin eşlik etmediği; Tip 3 ise AOİ bulunan tek ya da iki taraflı OKK'yı tarif etmektedir. [4] Atlantooksipital instabilitenin eşlik etmediği OKK'nın tedavisinde 6-12 hafta servikal boyunluk ya da Halo fiksatör ile immobilizasyon yeterli olmaktadır. Çoklutravmalı hastalarda, özellikle maksillofasiyal travma ya da toraks travması nedeniyle solunum desteği gerekli olan olgularda, uygulama güçlüğü ve komplikasyonları açısından Halo fiksatör kullanı-mı önerilmemektedir.…”

“…Mueller ve ark. [4] kendi çalışmalarında OKK insidansını %1.19/5 yıl olarak bildirmişlerdir. Çoğu zaman OKK'da konservatif tedavi yeterli olmaktadır.…”