Nutrition Assessment in Chronic Kidney Disease

Chumlea, Wm. Cameron; Cockram, David B.; Dwyer, Johanna; Han, Haewook; Kelly, Mary Pat

doi:10.1007/978-1-59745-032-4_4

Cited by 4 publications

(17 citation statements)

References 206 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Η τρανσθυρετίνη, όπως και η αλβουμίνη, είναι αρνητική πρωτεΐνη οξείας φάσεως με χρόνο ημίσειας ζωής περίπου 2 ημέρες, οπότε ανταποκρίνεται άμεσα σε πρόσφατα γεγονότα και ειδικά σε έλλειψη ενέργειας και πρωτεΐνης [149]. Ο μεταβολισμός της τρανσθυρετίνης ορού παρουσιάζει ενδιαφέρον στους ασθενείς ΧΝΑ, καθώς σ' αυτούς βρίσκεται σε υψηλότερες συγκεντρώσεις σε σχέση με τους υγιείς [195].…”

Section: ημερολόγια και καταγραφή τροφίμωνunclassified

“…Έχει προταθεί στους ασθενείς σε κάθαρση ο στόχος για την τρανσθυρετίνη να είναι τιμές >30 mg/dL και για την αλβουμίνη τιμές >3,8 g/dL [1,37]. Το όριο της τρανσθυρετίνης είναι μέσα στη φυσιολογική διακύμανση (~17-45 mg/dL) για ανθρώπους χωρίς νεφρική νόσο, αντικατοπτρίζοντας τη μειωμένη νεφρική της κάθαρση στους ασθενείς ΧΝΑ [149].…”

Section: ημερολόγια και καταγραφή τροφίμωνunclassified

“…Η σχέση της κρεατινίνης με τη θνησιμότητα στους ασθενείς σε κάθαρση έχει σχήμα "J", με τη μικρότερη θνησιμότητα να παρατηρείται σε τιμές κρεατινίνης ορού προ κάθαρσης 9-11 mg/dL, και την υψηλότερη σε τιμές μικρότερες από αυτές, ενώ μια μέτρια αύξηση στη θνησιμότητα παρατηρείται σε υψηλότερες τιμές [201]. Αύξηση στη συγκέντρωση κρεατινίνης συνήθως είναι ένδειξη ανεπαρκούς κάθαρσης [149]. [149].…”

Section: κρεατινίνη ορού και δείκτης κρεατινίνηςunclassified

“…Οι εκτιμήσεις της μεθόδου DEXA μπορούν επίσης να υγιείς ενήλικες, και ακόμα λιγότερο σε παχύσαρκα άτομα και σε ασθενείς ΧΝΑ. Το TBW χρειάζεται να διορθωθεί για τη φυσική ισοτοπική αφθονία και για την ανταλλαγή ισοτόπων[149]. Το εξωκυττάριο νερό (ECW), επίσης προσδιορίζεται ποσοτικά με χημικό διάλυμα χρησιμοποιώντας βρωμιούχο άλας, ως NaBr ή άλλα χημικά στοιχεία, παρόμοια με το χλωριούχο άλας[166], τα οποία εκτιμούν τον εξωκυττάριο χλωριούχο χώρο.…”

unclassified

“…5[149]. Αυτές οι μέθοδοι και τα μοντέλα είναι σχεδιασμένα για υγιή άτομα, με την παραδοχή ότι οι παράμετροι που σχετίζονται με τη σύσταση σώματος είναι στατικές.…”

unclassified

See 4 more Smart Citations

Συσχέτιση Της Κατάστασης Θρέψης Με Δείκτες Φλεγμονής Σε Ασθενείς Με Σταδίου 5 ΧΝΝ

Μαρκάκη¹

View full text Add to dashboard Cite

levels in malnourished patients (≥3 criteria of PEW) and higher levels in patients with zero PEW criteria (p=0.042). Alterations of ADPN levels during the observation period were dependent on PEW (p=0.021) and the mode of dialysis (p=0.002) (after adjustment for age, dialysis vintage, gender and fat mass index -FMI-). In particular HD patients with ≥3 criteria of PEW increased adiponectin levels over time, whereas PD patients with ≥3 criteria decreased adiponectin levels throughout the study. Leptin alterations over time were not affected by the mode of dialysis or the PEW. In cox regression and multiple cox proportional hazard models, each 1μg/ml increment of ADPN levels was associated with 4% (p=0.013) and 9% increase (p=0.003) in mortality risk respectively. Furthermore, the lowest sex-specific tertile of leptin (<5.1 for men and <14.9ng/ml for women) was associated with higher risk of all-cause mortality compared with middle and highest tertiles [crude hazard ratio: 2.95 (95% CI, 1.17-7.50)]. This low leptin-mortality association persisted even after adjustment for FMI, age, sex, dialysis mode, baseline CVD, serum albumin and CRP. Conclusions:Our study provides strong evidence that increased ADPN and decreased leptin are independently associated with poor prognosis and PEW. The way that these two adipokines differentially impact on PEW and mortality warrants further investigation.

show abstract

Section: ημερολόγια και καταγραφή τροφίμωνunclassified

Section: κρεατινίνη ορού και δείκτης κρεατινίνηςunclassified

unclassified

See 3 more Smart Citations

Συσχέτιση Της Κατάστασης Θρέψης Με Δείκτες Φλεγμονής Σε Ασθενείς Με Σταδίου 5 ΧΝΝ

Μαρκάκη¹

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

KDOQI Clinical Practice Guideline for Nutrition in CKD: 2020 Update

İkizler¹,

Burrowes²,

Byham‐Gray

et al. 2020

American Journal of Kidney Diseases

1,105

1,018

View full text Add to dashboard Cite

The National Kidney Foundation's Kidney Disease Outcomes Quality Initiative (KDOQI) has provided evidence-based guidelines for nutrition in kidney diseases since 1999. Since the publication of the first KDOQI nutrition guideline, there has been a great accumulation of new evidence regarding the management of nutritional aspects of kidney disease and sophistication in the guidelines process. The 2020 update to the KDOQI Clinical Practice Guideline for Nutrition in CKD was developed as a joint effort with the Academy of Nutrition and Dietetics (Academy). It provides comprehensive up-to-date information on the understanding and care of patients with chronic kidney disease (CKD), especially in terms of their metabolic and nutritional milieu for the practicing clinician and allied health care workers. The guideline was expanded to include not only patients with end-stage kidney disease or advanced CKD, but also patients with stages 1-5 CKD who are not receiving dialysis and patients with a functional kidney transplant. The updated guideline statements focus on 6 primary areas: nutritional assessment, medical nutrition therapy (MNT), dietary protein and energy intake, nutritional supplementation, micronutrients, and electrolytes. The guidelines primarily cover dietary management rather than all possible nutritional interventions. The evidence data and guideline statements were evaluated using Grading of Recommendations, Assessment, Development and Evaluation (GRADE) criteria. As applicable, each guideline statement is accompanied by rationale/background information, a detailed justification, monitoring and evaluation guidance, implementation considerations, special discussions, and recommendations for future research.

show abstract

Body Composition Methods: Comparisons and Interpretation

Duren

Sherwood

Czerwinski

et al. 2008

J Diabetes Sci Technol

313

253

View full text Add to dashboard Cite

The incidence of obesity in the United States and other developed countries is epidemic. Because the prevalence of comorbidities to obesity, such as type 2 diabetes, has also increased, it is clear there is a great need to monitor and treat obesity and its comorbidities. Body composition assessments vary in precision and in the target tissue of interest. The most common assessments are anthropometric and include weight, stature, abdominal circumference, and skinfold measurements. More complex methods include bioelectrical impedance, dual-energy X-ray absorptiometry, body density, and total body water estimates. There is no single universally recommended method for body composition assessment in the obese, but each modality has benefits and drawbacks. We present here the most common methods and provide guidelines by way of examples to assist the clinician/researcher in choosing methods appropriate to their situation.

show abstract

Nutrition Assessment in Chronic Kidney Disease

Cited by 4 publications

References 206 publications

Συσχέτιση Της Κατάστασης Θρέψης Με Δείκτες Φλεγμονής Σε Ασθενείς Με Σταδίου 5 ΧΝΝ

Συσχέτιση Της Κατάστασης Θρέψης Με Δείκτες Φλεγμονής Σε Ασθενείς Με Σταδίου 5 ΧΝΝ

KDOQI Clinical Practice Guideline for Nutrition in CKD: 2020 Update

Body Composition Methods: Comparisons and Interpretation

Contact Info

Product

Resources

About