2015
DOI: 10.1075/cf.7.1.02can
|View full text |Cite
|
Sign up to set email alerts
|

Non-quantifyinglíγoconstructions in Modern Greek

Abstract: In this paper I focus on MGrlίγo‘(a) little’ in non-quantifying constructions codifying affect and argue that it has grammaticalized from a quantifier to an (inter)subjective metalinguistic hedging device: i.e., a positive politeness marker in thehedged directive constructionand a marker of attitude to one’s own utterance in thehedged statement construction. Motivation for this development is provided by MGr interactional ethos and the importance attached to the friendly, informal “politeness of involvement”, … Show more

Help me understand this report

Search citation statements

Order By: Relevance

Paper Sections

Select...

Citation Types

0
0
0
2

Year Published

2020
2020
2020
2020

Publication Types

Select...
1
1

Relationship

0
2

Authors

Journals

citations
Cited by 2 publications
(2 citation statements)
references
References 48 publications
0
0
0
2
Order By: Relevance
“…(4.20) Άννα: χαχαχ...ευχαριστωω!! η βαΓια εχει πιο ωραιαα Εισαγωγικά Τα υποκοριστικά και τα μεγεθυντικά επιθήματα στα Ελληνικά συνιστούν ένα ερευνητικό πεδίο που απασχολεί εδώ και χρόνια την ελληνική γλωσσολογική επιστήμη(Δέτσης 1985, Σαραφίδου 2004, Vassilaki 2008, Xydopoulos 2009, Canakis (2015 υποστηρίζει ότι το λίγο, έχοντας χάσει ένα μεγάλο ποσοστό της κυριολεκτικής του σημασίας στον ανεπίσημο προφορικό λόγο, έχει γραμματικοποιηθεί και μετατραπεί από ποσοδείκτη σε δείκτη ευγένειας, δηλαδή σε έναν επισχετικό δείκτη (hedge) κατάλληλο για περιπτώσεις που ο/η χρήστης/τριας της γλώσσας επιθυμεί να μετριάσει την πιθανή απειλή της παράκλησής του/της, ή σε ένα υποκοριστικό στοιχείο του ρήματος, στο οποίο ο υποκορισμός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μορφολογικά. Επίσης, διαπιστώνεται ότι τα μη ουδέτερα ουσιαστικά με έμψυχο αντικείμενο αναφοράς τείνουν να διατηρούν το γένος του ουσιαστικού, π.χ.σκύλος > σκύλαρος, μάνα > μανάρα, μια τάση που φαίνεται να ισχύει ιδίως στην περίπτωση κυρίων ονομάτων, π.χ.…”
unclassified
See 1 more Smart Citation
“…(4.20) Άννα: χαχαχ...ευχαριστωω!! η βαΓια εχει πιο ωραιαα Εισαγωγικά Τα υποκοριστικά και τα μεγεθυντικά επιθήματα στα Ελληνικά συνιστούν ένα ερευνητικό πεδίο που απασχολεί εδώ και χρόνια την ελληνική γλωσσολογική επιστήμη(Δέτσης 1985, Σαραφίδου 2004, Vassilaki 2008, Xydopoulos 2009, Canakis (2015 υποστηρίζει ότι το λίγο, έχοντας χάσει ένα μεγάλο ποσοστό της κυριολεκτικής του σημασίας στον ανεπίσημο προφορικό λόγο, έχει γραμματικοποιηθεί και μετατραπεί από ποσοδείκτη σε δείκτη ευγένειας, δηλαδή σε έναν επισχετικό δείκτη (hedge) κατάλληλο για περιπτώσεις που ο/η χρήστης/τριας της γλώσσας επιθυμεί να μετριάσει την πιθανή απειλή της παράκλησής του/της, ή σε ένα υποκοριστικό στοιχείο του ρήματος, στο οποίο ο υποκορισμός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μορφολογικά. Επίσης, διαπιστώνεται ότι τα μη ουδέτερα ουσιαστικά με έμψυχο αντικείμενο αναφοράς τείνουν να διατηρούν το γένος του ουσιαστικού, π.χ.σκύλος > σκύλαρος, μάνα > μανάρα, μια τάση που φαίνεται να ισχύει ιδίως στην περίπτωση κυρίων ονομάτων, π.χ.…”
unclassified
“…Υποκοριστικά και μεγεθυντικά επιθήματα4.2.1. -ούλα, ίτσα, -άκα, τα οποία προσαρτώνται σε θηλυκά ουσιαστικά και επίθετα  -άκης, -άκος, -ούλης στα αρσενικά ουσιαστικά και επίθετα  -άκι, -ούλι, τα οποία προσαρτώνται κυρίως σε ουδέτερα ουσιαστικά και επίθετα Η συχνότητα των παραπάνω υποκοριστικών επιθημάτων επιβεβαιώνεται και από τον Μπαμπινιώτη (1970) και τονMackridge (1985), οι οποίοι επισημαίνουν ότι τα υποκοριστικά επιθήματα -και, -ούλα και -ίτσα είναι εκείνα που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη συχνότητα χρήσης στα Ελληνικά.Το παρόν κεφάλαιο εστιάζει στα υποκοριστικά επιθήματα εξαιτίας του ενδιαφέροντός μου για το μορφολογικό επίπεδο ανάλυσης της ψηφιακής επικοινωνίας των νέων στο Facebook. Ωστόσο, είναι πλέον αποδεκτό τόσο στη διεθνή όσο και στην ελληνική βιβλιογραφία ότι ο υποκορισμός δεν πραγματοποιείται μόνο σε μορφολογικό επίπεδο αλλά και στο επίπεδο της σύνταξης(Sifianou 1992β, Jurafsky 1996, Canakis 2015. Ένα παράδειγμα που έχει διερευνηθεί στην ελληνική γλωσσολογία είναι το επίρρημα λίγο, το οποίο λειτουργεί, ανάλογα με την περίσταση επικοινωνίας, είτε ως απλός ποσοδείκτης είτε ως λεξικό στοιχείο με πραγματολογική λειτουργία Έχοντας, δηλαδή, αποβάλει την κυριολεκτική του σημασία, προσφέρεται αποκλειστικά για σκοπούς ευγένειας(Sifianou 1992β: 168-169).58 Μάλιστα, ο 58 Σύμφωνα με τηSifianou (1992β: 169), το λίγο χρησιμοποιείται ελεύθερα ως προς τη συντακτική του θέση κυρίως σε παρακλήσεις -ως κατευθυντικές γλωσσικές πράξεις-, στις οποίες επιτελεί την πραγματολογική λειτουργία του δείκτη ευγένειας.…”
unclassified