New Maps of the History of World Christianity: Current Challenges and Future Perspectives

Abstract

The new global situation of Christianity requires new historiographical approaches. Despite many recent efforts by contemporary historians, we are only at the first stages of drawing up an integrated history of world Christianity. Written from a European academic perspective, this article suggests that comparative studies among different regions of the Christian world and the search for early instances of transcontinental links in the ''Global South'' are critical to such a new historiography. As an example of such an approach, I introduce a new research project currently underway in Munich that examines journals published by indigenous Christian elites from Asia and Africa around 1900. These journals served not only as a ''mouthpiece'' for local Christians, but also contributed significantly to their cognitive interaction and transregional networking.

Studying World Christianity

“…The conferences highlighted the problems of a “West” to “non‐West” focus in Christian history, which can reinforce colonial tropes even where it seeks to undermine them. They examined the transnational south‐to‐south connections and the many hubs of influence across the globe and recognized the importance of print media in these links (Korchoke 2016). Migration and cross‐cultural connections have been identified as significant in the geographical spread of Christianity throughout its history (Hanciles 2021b), challenging histories of institutional power and colonial incursion.…”

Klaus Koschorke i koncepcja historii światowego chrześcijaństwa w ujęciu szkoły monachijskiej

“…Jednocześnie badania te wskazują możliwość podjęcia w przyszłości badań w ramach innego projektu, którego przedmiotem byłoby powstanie różnych odmian "internacjonalizmu chrześcijańskiego na przełomie XIX i XX w.", a który został pokrótce opisany przez Koschorke w jego najnowszych publikacjach (Koschorke 2014). Badając przede wszystkim różne formy międzyregionalnych i międzykontynentalnych powiązań utworzonych przez chrześcijan w tym okresie, projekt nie tylko uwypuklałby znaczenie globalnych, zdominowanych przez świat Zachodu sieci misyjnych, które rozwinęły się w czasie I Światowej Konferencji Misyjnej w Edynburgu w 1910 r., lecz również uwzględniałby powstanie stojących w opozycji wobec działań misyjnych układów polityczno-religijnej doktryny etiopianizmu, a także bezpośrednie kontakty pomiędzy niezależnymi od misji Zachodu rodzimymi chrześcijanami Azji i Afryki, które prowadziły do wizyt przywódców Kościoła azjatyckiego (i afrykańskiego) w różnych azjatyckich i afrykańskich krajach w kontekście panazjatyckich i panafrykańskich ruchów po wojnie rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905.…”