Neuromuscular disease and anesthesia

Abstract

Patients with neuromuscular disease pose many anesthetic challenges and are at greater risk for perioperative complications, including respiratory or cardiovascular dysfunction and pulmonary aspiration. Therefore, these patients require special precautions, including interdisciplinary communication between primary care physicians, neurologists, physiatrists, surgeons, and anesthesiologists. Preoperative evaluation and optimization of comorbid conditions is critical. These patients may have adverse response to neuromuscular blocking drugs and the reversal drugs (e.g., neostigmine). They should be used with caution and titrated based on objective neuromuscular monitoring. Drugs that potentiate neuromuscular blocking drugs should also be avoided or their doses limited if possible. The risk of malignant hyperthermia in certain neuromuscular diseases mandates avoidance of triggering agents such as succinylcholine and inhaled anesthetics. Patients with neuromuscular disease may also be sensitive to sedative-hypnotics and opioids, which should be used judiciously. Finally, the postoperative period requires close monitoring due to increased risk of postoperative cardiorespiratory dysfunction.

Neuromuscular diseases and anesthesia

“…Zbog toga je i sama klasifikacija neuromišićnih bolesti i danas predmet rasprava 1 . Najčešća podela bazirana je na mestu patološkog zbivanja:…”

“…Zato je neophodna temeljna preoperativna evaluacija ovih bolesnika, kao i optimizacija komorbiditeta, kako bi se predupredila pojava perioperativnih komplikacija. Preoperativna priprema zahteva multidisciplinarni pristup i učešće lekara različitih specijalnosti 1,2 . BOLESTI POREMEĆENOG SPROVOĐENJA NA NEUROMIŠIĆNOJ SPOJNICI Mijastenija gravis (MG) predstavlja autoimunsku bolest u kojoj dolazi do stvaranja autoantitela na postsinaptičke nikotinske acetilholinske receptore neuromišićne spojnice, što dovodi do zamora i slabosti muskulature u različitom stepenu.…”

“…Ovi bolesnici su osetljiviji na nedepolarišuće i depolarišuće mišićne relaksante nego oboleli od mijastenije. Leči se upotrebom 3,4-diaminopiridinom, koji blokira kalijumske kanale na terminalnom nervnom zavrsetku i produzava trajanje akcionog potencijala, pa je potrebna posebna pažnja, jer ovaj lek pogoršava reaktivnost disajnih puteva i produzava QT interval 1 .…”

“…Amidni lokalni anestetici su lekovi izbora zbog svog hepatičkog metabolizma. Nema jasnih dokaza da su mijastenični bolesnici osetljiviji na lokalne anestetike u odnosu na zdrave osobe 1,3,8 . Opisana je čak i upotreba 100 mg 0,5% bupivakaina cervikalnom epiduralnom anestezijom, sa gotovo neznatnim uticajem na n. frenikus i respiratornu funkciju bolesnika 17 .…”

“…Učinak nedepolarišućih mišićnih relaksanata je nepredvidiv, pa je potrebna pažljiva titracija doze. Regionalna anestezija je anestezija izbora uvek kada je to moguće 1 . Miotonična distrofija predstavlja genetsku neuromišićnu bolest koju karakteriše klinička heterogenost.…”