Гіперглікемія на сьогоднішній день, незважаючи на численні експериментальтні та клінічні дослідження етіопатогенезу діабету, являється однією з найпоширеніших ендокринних дисфункцій, яке призводить до інвалідизації та високої смертності від ускладнень [1]. Звісно, що хронічний гіперглікемічний стан являється тригером розвитку різних метаболічних порушень в клітинах різних органів. Нашу увагу привернули клінічні статті в яких описуються ускладнення з боку центральної нервової системи на тлі діабету, тобто розвиток психоемоційних розладів у вигляді тривожно-депресивного стану та когнітивних функцій, які посилюють патологічний стан організму [2].