Muzika U Crtanim Filmovima Za Decu

Abstract

Predškolsko doba je doba ubrzanog i svestranog razvoja deteta. Dečji um je otvoren i spreman da prima različite uticaje. Što je kvalitet i dijapazon pruženih sadržaja veći, to je uticaj na svestrani razvoj deteta značajniji. Muzika se doživljava primarno auditivnim opažanjem, ali i kinestetički i vizuelno. Ukoliko uključimo više kvalitetnih nadražaja, doživljaj muzičkog dela je intenzivniji. Slušanje muzike može biti aktivno, sa namerom i kognitivno slušanje, i pasivno slušanje muzike, gde svesna pažnja biva usmerena i na druge propratne aktivnosti. Primer pasivnog slušanja muzike je posmatranje animiranih filmova sa muzičkom podlogom. Dok dete gleda crtani film, koji svojim vizuelnim i auditivnim nadražajima stimuliše i izaziva receptore, neuronske veze stvaraju u mozgu celinu slike i tona. Muzika naglašava, pojašnjava i razrešava radnju koju nosi animacija, jer je muzika korišćena u podlozi crtanih filmova ostala u trajnoj memoriji kod većine gledalaca, koji su tek kasnije, formalnim obrazovanjem saznali o kojim delima je reč. Danas, zahvaljujući velikom izvoru medijskih sadržaja, deca mogu da biraju dela klasika animacije, što je prilika za nove generacije, čiji se muzički ukus podsvesno formira na delima vrhunske umetničke muzike. Predmet rada je pregled najčešće korišćenih dela umetničke muzike u kratkometražnim i dugometražnim animiranim filmovima za decu. Cilj je ukazivanje na vezu između animacije i muzičke podloge, pregled podataka o gledanju animiranih filmova i prepoznavanju muzike u njima. Rad je namenjen stručnoj javnosti u cilju razvoja strategija za dalju analizu, kontrolu i smislenu primenu muzičkih podloga u različitim medijima.

Visible elements of Covid 19 representations: Aestheticization of the Coronavirus' Black Sun

“…Ideja o tome da se slika može podjednako Vizibilni elementi predstava Kovida 19: estetizacija crnog sunca korone Violeta Tomanović Tatjana Cvetkovski čitati kao i tekst, podstakla je brojne autore da se pozabave dubljim tumačenjem i značenjem slike, njenom suštinom i kontekstualizacijom. Saznanje o vizibilnom poimanju davno osvešćenih sadržaja, viđenom van opažajnog, odnosom stvarnog i mogućeg, sugestivnog, vizibilnog naspram vizuelnog, gde se razvija življenje pojedinačne i kolektivne svesti u opaženom (Bogdanović, 2002) omogućilo je da se putem slika šalju brojne manipulativne poruke.…”