Muḥammad, Menaḥem, and the Paraclete: new light on Ibn Isḥāq's (d. 150/767) Arabic version of John 15: 23–16: 1

Kur’ân’ın Ṡaff 61/6 âyetinde Hz. ʿÎsa’nın kendinden sonra Ahmed ismi ya da sıfatında bir peygamberin gelişini müjdelemesi konu edilmektedir. Bazı Müslüman âlimlerin ilk asırlardan itibaren bu müjdelemenin izlerini İncillerde yer alan Paraclete/Faraklit kelimesiyle ilişkilendirmesi, meselenin Müslüman ve Hristiyan kültür arasındaki temel polemik konularından birine dönüşmesine kapı aralamıştır. İki kültür arasında Ṡaff 61/6 âyeti çerçevesinde yürütülen tartışmalar âyetin sahabeden ʾUbeyy Kaʿb’a isnad edilen alternatif bir kırâʾatinin ortaya çıkmasıyla yeniden alevlenmiştir. Bu kırâʾat farklılığına ilk olarak Arthur Jeffery (öl. 1959) tarafından San Lorenzo de El Escorial Manastırı Kraliyet Kütüphanesinde kayıtlı bulunan Ebû İsḥâḳ İbrâhîm b. Muḥammed el-Merandî’nin (öl. 588/1192) Ḳurratu ʿAyni’l-Ḳurrâʾ fi’l-Ḳırâʾat adlı eserinin yazmasında rastlanmıştır. Bu okuyuşa göre Ṡaff 61/6 âyetinde Hz. ʿÎsâ’dan sonra Ahmed isminde bir peygamberin geleceği değil ümmetinin son ümmet ve kendisinin de nebîlik ve resullük müessesesinin son temsilcisi olacağı bir peygamberin gelişi müjdelenmektedir. Bu çalışmada Ṡaff 61/6 âyetinin İslâmî kaynaklarda yorumlanışı ve ʾUbeyy b. Kaʿb’a isnad edilen kırâʾat hakkında bilgi içeren Batılı ve Arap yazarlara ait çalışmalar nitel araştırma yöntemi kullanılarak tetkik edilmiştir. Tefsir geleneğinde âyetin daha çok Hz. Muhammed’in Ahmed ismi ya da sıfatıyla müjdelenmesi cihetiyle yorumlamaya konu edildiği görülmektedir. Arthur Jeffery’nin dikkat çektiği kırâʾat farklılığı hakkında en kapsamlı değerlendirme ise Sean W. Anthony’ye ve Zekeriyyâ Muḥammed’e (öl. 2023) aittir. Anthony, ʾUbeyy b. Kaʿb’a isnad edilen kırâʾati Kur’ân’ın diksiyonuna uymadığı ve başka kaynaklar tarafından teyit edilemediği gerekçesiyle âyetin orijinal ve tarihsel olarak tercihe şayan bir okuması olarak görülemeyeceğini ifade ederken, Muḥammed âyetin Hatt-ı Osmânî’ye göre yazılışı ve ʾUbeyy kırâʾati arasındaki farklılığın taṡhîften kaynaklı olabileceği üzerinde durmaktadır. Bu bağlamda Muḥammed, âyetin doğru okunması için üçüncü alternatif bir kırâʾat önermektedir. Muḥammed’in önerdiği kırâʾate göre âyet şöyle meâllendirilebilir: “Meryem oğlu ʿÎsâ, ‘Ey İsrailoğulları! Ben size Allah tarafından gönderilmiş bir elçiyim. Ben elinizdeki Tevrat’ı tasdik etmek ve benden sonra gelecek, ümmeti en faziletli/üstün ümmet olacak Allah’ın kendisiyle nebîlik müessesesini nihayete erdireceği bir peygamberi müjdelemek için gönderildim. Onlar: ‘Bunlar düpedüz bir sihirdir.’ dediler.” (Ṡaff 61/6) Yapılan incelemede Ṡaff 61/6 âyeti hakkında ʾUbeyy b. Kaʿb’a isnad edilen kırâʾat ve Muḥammed’in önerdiği alternatif kırâʾatin kadim Mushaflar ve kırâʾat farklılıklarına dair bilgi içeren kaynaklar tarafından teyit edilemediği ve Kur’ân üslubuyla uyumlu olmadığı tespit edilmiştir. Her iki okuyuşun da hem lafız hem de içerdikleri anlam bakımından Hatt-ı Osmânî okuyuşuna göre tercih edilebilecek bir durum arz etmediği görülmüştür. Merandî’nin eserinde ʾUbeyy b. Kaʿb’a isnad edilen kırâʾatin ilgili sahâbînin kişisel Mushafına düştüğü tefsirî bir açıklama ya da Hz. Osman Mushafının ortaya çıkmasından önce tedavülde olan yedi harf kabîlinden bir kırâʾate dayanıyor olmasının kuvvetle muhtemel olduğu anlaşılmıştır. İlgili kırâʾatte Ahmed isminin zikredilmiyor oluşunun Hz. Osman Mushafı’nın otantiklik düzeyini etkileyecek bir yönünün bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır.

show abstract

‘Adiutores Mahumet compilauerunt Alchoran’: The Role of ‘the Jews’ in Understanding and Refuting the Qur'an and Islam at Cluny

Di Cesare

2023

J Qur'anic Studies

View full text Add to dashboard Cite

This paper investigates the reasons for the selection of the three texts that, in the Corpus islamolatinum, were meant to represent the foundational texts of Islam along with the Qur'an. Indeed, these texts do not play this momentous role in Islamic tradition. By analysing specific passages of Muḥammad's biography found in the polemical writings framing the core of the Corpus, and Peter's later works against Muslims and Jews, it will be argued that the three texts were chosen for their authors and contents: two of the three Jews who, according to the translation of the Risālat al-Kindī included in the Corpus, instructed Muḥammad in their apocryphal writings and edited the Qur'an; the acknowledgment of Muḥammad's prophetical status as due to Jewish messianism. Thus, the fabule Sarracenorum, as the three texts and the Qur'an are labelled in the oldest manuscript of the Corpus, turn out to be fabule Iudeorum, and Islam is presented as the product of Judaism. By contextualising this conclusion within the previous Cluniac reflection on the religious identity of Muslims, a possible identification of the concepteur of the Corpus islamolatinum will also be proposed.

show abstract

Muḥammad, Menaḥem, and the Paraclete: new light on Ibn Isḥāq's (d. 150/767) Arabic version of John 15: 23–16: 1

Cited by 3 publications

References 18 publications

Interpreting the Qurʾān with the Bible (<i>Tafsīr al-Qurʾān bi-l-Kitāb</i>)

Interpreting the Qurʾān with the Bible (<i>Tafsīr al-Qurʾān bi-l-Kitāb</i>)

Ṡaff 61/6 Âyetinin ʾUbeyy b. Kaʿb’a İsnad Edilen Kırâʾati: Hz. Muhammed’in “Aḥmed İsmiyle Müjdelenmesi mi?” Yoksa “Peygamberlerin Sonuncusu Olduğuna Atıf Mı?”

‘Adiutores Mahumet compilauerunt Alchoran’: The Role of ‘the Jews’ in Understanding and Refuting the Qur'an and Islam at Cluny

Contact Info

Product

Resources

About