Moving beyond the obsession with nudging individual behaviour: Towards a broader understanding of Behavioural Public Policy

Abstract

Behavioural interventions are much more than 'just another policy tool'. Indeed, the use of behavioural science has the potential to lead to a wide-ranging reassessment of policymaking and public administration. However, Behavioural Public Policy remains a policy paradigm 'under construction'. This paper seeks to contribute to this development process by investigating the conceptual features of advanced Behavioural Public Policy that go beyond the now familiar notion of nudging individual behavioural change. It thus seeks to provide more illumination in a debate which currently seems to have become stuck on the pro and cons of nudging citizens' individual behaviours. In reality, Behavioural Public Policy should be seen as a pluralist, non-deterministic and multipurpose approach that allows the application of behavioural insights 'throughout the policy process' and in combination with regulatory policies. The paper's line of argument unfolds in three steps. First, it explores the policy rationales that have driven nudge techniques and also summarises the conceptual, methodological, ethical and ideological criticisms that have made of it. In a second step, state-of-the-art Behavioural Public Policy, which claims to be more substantial and wide-ranging than today's nudge techniques, is empirically examined through interviews conducted with global thinkers (academics and practitioners) in the field of behavioural

Bridging the Gap Between UK Government Strategic Narratives and Public Opinion/Behavior: Lessons From COVID-19

“…Subtly influencing people to make better choices using nudges, in the form of actions and policies, has previously proved successful in public health, health policy, and health promotion (Ewert, 2020). Specifically, nudges have facilitated positive health-related behavior and encouraged use of healthcare systems (Vallgårda, 2012).…”

Nudging in perspectief

“…Het begin van deze ontwikkeling laat men doorgaans samenvallen met de publicatie van het boek Nudge van Richard Thaler en Cass Sunstein in 2008. Een decennium later gaan er steeds meer stemmen op om het smallere nudge-pad van individuele gedragsverandering te verlaten of minstens te verbreden in de richting van Behavioural Public Policy (Ewert, 2020;Oliver, 2019;Strassheim, 2019). Die strategie van steeds verdere verbreding, met het nauwsluitende nudge narratief aan de ene kant en de ruimere BPP-agenda aan de andere kant, roept een aantal vragen op.…”

“…Gedragsinzichten en beleid optimaal met elkaar te verbinden vereist een grondige kennis van zowel het beleidsproces als van het menselijk gedrag (Kuehnhanss, 2018). De beleidsmaker kijkt via een wetenschappelijke 'gedragslens' naar het volledige beleidsplaatje om de effectiviteit en efficiëntie ervan te verhogen (Ewert, 2020). Nudges worden ingezet voor een proces van refashioning, redesigning, refining en reshaping van het bestaande instrumentarium (Halpern, 2015: 318-319;John, 2018: 7).…”

“…De ambities van BPP reiken verder omdat het niet alleen voorbij nudging wil gaan, maar ook meteen de BI-pijlers tracht te verruimen. Tegelijkertijd is BPP een wetenschappelijk onderzoeksveld in volle opbouw en valt het nog te bezien of het zich in de toekomst verder kan ontwikkelen tot een opzichzelfstaande stroming binnen beleidsonderzoek en beleidspraktijk (Ewert, 2020) In vergelijking met nudge kan BPP putten uit een veel ruimer assortiment technieken die gebaseerd en geïnspireerd zijn op gedragsinzichten, zoals boosts, nudges plus en budges. De term boost werd geïntroduceerd door Hertwig en Grüne-Yanoff (2016; 2017) en wil net het vermogen van mensen om eigen keuzes te maken versterken.…”

“…De derde component bevat de gedragswetenschappelijke kennis zelf, die beleidsmakers vaak op een selectieve manier inzetten en waarbij ze onvoldoende alert zijn voor de onderliggende aannames en waarden van die wetenschappelijke kennis. Als BPP de ambitie heeft om uit te groeien tot integraal onderdeel van het beleidsproces, is er consensus nodig over deze fundamentele, ethische en epistemologische principes (Ewert, 2020). BPP heeft net zoals nudging en BI heel wat in de aanbieding vanuit narratief perspectief, maar moet vanuit functioneel en kritisch perspectief nog verder onderbouwd worden.…”