Modulation of the release of Ang-2 in experimental endotoxic shock by a species-specific circulating factor

Carrer, Dionyssia Pinelopi; Kotzampassi, Katerina; Fyntanidou, Barbara; Grosomanidis, Vasilis; Papapetropoulos, Andreas; Lymperi, Maria; Giamarellos‐Bourboulis, Evangelos J.

doi:10.1016/j.injury.2013.03.031

Cited by 6 publications

(5 citation statements)

References 21 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…The hypothesis for an effect on the LPS/TNFα interplay was based on previous findings of our group in models of sepsis [7], [9]. In order to investigate the effect on vascular permeability, concentrations of Evans blue were measured in the fetuses, in their placenta and in the organs of the mothers.…”

Section: Resultsmentioning

confidence: 99%

Angiopoietin-2 Primes Infection-Induced Preterm Delivery

et al. 2014

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

Current knowledge on the participation of angiopoietin-2 (Ang-2) in the inflammatory process and on the importance of bacterial endotoxins (LPS) in the induction of preterm delivery (PTD) led us to investigate the role of Ang-2/LPS interplay in the pathogenesis of PTD. At a first stage, Ang-2 was measured at the end of the first trimester of pregnancy in the serum of 50 women who delivered prematurely; of 88 women well-matched for age and parity who delivered full-term; and of 20 non-pregnant healthy women. Ang-2 was greater in pregnant than in non-pregnant women. The time until delivery was shorter among those with Ang-2 greater than 4 ng/ml (odds ratio for delivery until week 34; p: 0.040). To further investigate the role of Ang-2 for PTD, an experimental model of PTD induced by the intraperitoneal injection of LPS in mice was used. Ang-2 was administered intraperitoneally before LPS on day 14 of pregnancy. When Ang-2 was administered before the LPS diluent, all mice delivered full-term. However, administration of Ang-2 prior LPS accelerated further the time until delivery. Sacrifice experiments showed that the effect of Ang-2 was accompanied by decrease of the penetration of Evans Blue in the embryos and by increase of its penetration in maternal tissues. In parallel, the concentration of tumour necrosis factor-alpha in the maternal circulation, in fetal tissues and in the placentas was significantly decreased. Results indicate that Ang-2 accelerated the phenomena of PTD induced by LPS. This is related with deprivation of fetal perfusion.

show abstract

Section: Resultsmentioning

confidence: 99%

Angiopoietin-2 Primes Infection-Induced Preterm Delivery

et al. 2014

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Following 18 h of food deprivation, 33 female Munich swine (3 months old, 23.0 ± 2.9 kg body weight) were premedicated, intubated and mechanically ventilated, as previously described [5, 6]. The femoral artery and both femoral veins were cannulated; a 7.5-Fr Swan-Ganz CCOmboV catheter, a 20-Fr gastrostomy tube (for GLN administration) and a urinary catheter were placed invasively as well as a portal vein catheter through the upper mesenteric vein.…”

Section: Methodsmentioning

confidence: 99%

“…Escherichia coli endotoxin lipopolysaccharide (LPS) (0111:B4, L2630, Sigma-Aldrich Co. LLC, St. Louis, USA) was used in a bolus dose of 250 μg/kg body weight in 20 mL 5% dextrose followed by a constant infusion of 2 μg/kg/h, throughout the experiment, to simulate the effects of endotoxemia in terms of its hemodynamic and metabolic consequences [5, 6]. …”

Section: Methodsmentioning

confidence: 99%

Combined Enteral and Parenteral Glutamine Supplementation in Endotoxemic Swine: Effects on Portal and Systemic Circulation Levels

et al. 2018

Self Cite

View full text Add to dashboard Cite

Objective: To measure plasma glutamine (GLN) levels in systemic and portal circulation after combined enteral and parenteral administration in early endotoxemic swine. We hypothesized that this combination will be more efficient than intravenous administration alone in restoring plasma levels during the course of endotoxemia. Materials and Methods: Endotoxemia was induced with Escherichia coli O111:B4 lipopolysaccharide (LPS) (250 μg/kg body weight) in 16 anesthetized, fasted swine and maintained by constant infusion (2 μg/kg/h) over 180 min. Another 16 swine served as controls. After infusion with LPS or placebo, GLN was administered intravenously, enterally or in combination (0.5 g/kg i.v. plus 0.5 g/kg enterally) over 30 min. At 0, 15, 30, 45, 60, 120 and 180 min, blood was drawn from the systemic and portal circulation for colorimetric assessment of GLN. Results: In healthy, placebo-alone swine, GLN levels remained stable throughout the study. Intravenous and combined infusion increased systemic levels (p = 0.001), but after enteral administration alone, a smaller effect was observed (p = 0.026). Portal levels were increased after combined, enteral and intravenous administration (p = 0.001). In endotoxemia, systemic and portal levels decreased significantly. Intravenous and, to a greater extent, combined administration increased systemic levels (p = 0.001), while enteral administration only had a small effect (p = 0.001). In the portal vein, intravenous and combined treatment increased plasma levels (p = 0.001), whereas enteral supplementation alone had again a small, yet significant effect (p = 0.001). Conclusions: The findings indicate that combined GLN supplementation is superior to intravenous treatment alone, in terms of enhanced availability in systemic and portal circulations. Thus, combined treatment at the onset of endotoxemia is a beneficial practice, ensuring adequate GLN to compensate for the resulting intracellular shortage.

show abstract

“…ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ [196] . [197] μετά από την ανασύσταση του με 100 mL νερού, για προσομοίωση με την από του στόματος χορήγησης στον ασθενή.…”

Section: χορήγηση ζώντων βακτηρίωνunclassified

Η Αποτελεσματικότητα Της Οδού Χορήγησης Της Γλουταμίνης Σε Σήψη

Σταύρου¹

View full text Add to dashboard Cite

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: H γλουταμίνη [GLN] αποτελεί το πιο συχνά απαντώμενο αμινοξύ στον οργανισμό. Θεωρείται ως “κατά περίσταση” απαραίτητο αμινοξύ, διότι σε καταστάσεις stress έχει παρατηρηθεί μια αθρόα διακίνηση GLN από τους μυς στο πλάσμα, με στόχο να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες των διαφόρων ιστών σε GLN. Σταδιακά όμως οι ανάγκες αυτές υπερβαίνουν τις δυνατότητες του οργανισμού για σύνθεση και απελευθέρωση GLN, με αποτέλεσμα τα επίπεδά της στους μυς και το πλάσμα να ελαττώνονται, κάτι που θεωρείται ανεξάρτητος αρνητικός προγνωστικός παράγοντας.ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι ο προσδιορισμός των επιπέδων της GLN στο πλάσμα, στη συστηματική και την πυλαία κυκλοφορία, μετά από ενδοφλέβια, ενδογαστρική ή συνδυασμένη [ενδοφλέβια συν ενδογαστρική] χορήγηση, σε ένα πειραματικό μοντέλο πρώιμης ενδοτοξιναιμίας/σήψης σε χοίρους, καθώς και σε υγιείς χοίρους [ομάδα ελέγχου].ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Χρησιμοποιήθηκαν 32 χοίροι ηλικίας 3 ‒ 4 μηνών και βάρους 25 ‒ 30 kg. Σε 16 χοίρους προκλήθηκε ενδοτοξιναιμία με ενδοφλέβια χορήγηση λιποπολυσακχαρίτη [LPS] από στέλεχος E. coli O111:B4 σε δόση 250 μg/kg ΒΣ εφάπαξ [χρόνος 0 ]και στη συνέχεια σε στάγδην έγχυση 2 μg/kg ΒΣ/hr, για 180 min. Οι υπόλοιποι 16 χοίροι αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Μετά την ολοκλήρωση της χορήγησης του LPS ή του placebo, χορηγήθηκε GLN ενδοφλεβίως [0,5gr/kg ΒΣ διπεπτιδίου αλανίνης ‒ γλουταμίνης], ενδογαστρικά [0,5gr/kg ΒΣ] ή σε συνδυασμό [0,5gr/kg ΒΣ διπεπτιδίου ενδοφλεβίως συν 0,5gr/kg ΒΣ εντερικά] σε έγχυση διάρκειας 30 min. Ακολούθησαν αιμοληψίες από τη συστηματική και την πυλαίακυκλοφορία στα 0, 15, 30, 45, 60, 120 και 180 min, για προσδιορισμό των επιπέδων της GLN με τη μέθοδο της χρωματομετρίας.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στους υγιείς χοίρους τα επίπεδα GLN παρέμειναν σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης. Η ενδοφλέβια, και πολύ περισσότερο, η συνδυασμένη χορήγηση GLN αύξησαν σημαντικά τα επίπεδά της στη συστηματική κυκλοφορία [p=0.001], ενώ η ενδογαστρική προκάλεσε μια οριακή αύξηση [p=0.026]. Τα επίπεδα της GLN στην πυλαία κυκλοφορία παρουσίασαν σημαντική αύξηση μετά από συνδυασμένη και μετά από ενδογαστρική χορήγηση [p=0.001] και σε μικρότερο βαθμό μετά από ενδοφλέβια χορήγηση [p=0.001]. Στην ομάδα των σηπτικών χοίρων παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των επιπέδων της GLN. Η ενδοφλέβια χορήγηση, και σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό η συνδυασμένη χορήγηση προκάλεσαν σημαντική αύξηση των επιπέδων της GLN, τόσο στη συστηματική [p=0,001] όσο και στην πυλαία κυκλοφορία [p=0,001]. Αντίθετα, η ενδογαστρική χορήγηση GLN είχε ως αποτέλεσμα μια οριακή, αλλά παρόλα αυτά στατιστικά σημαντική αύξηση των επιπέδων της στη συστηματική [p=0.001] και την πυλαία κυκλοφορία [p=0.001], σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Στο παρόν πειραματικό μοντέλο σήψης σε χοίρους, η συνδυασμένη ενδοφλέβια και ενδογαστρική χορήγηση GLN φαίνεται ότι αποκαθιστά καλύτερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τα επίπεδα GLN στο πλάσμα. Η ενδοφλέβια χορήγηση εξασφαλίζει επαρκή διαθεσιμότητα για τους διάφορους ιστούς, ενώ η ενδογαστρική χορήγηση έχει αμελητέα επίδραση στα επίπεδα της στο πλάσμα, εφόσον προφανώς αξιοποιείται για την κάλυψη των μεταβολικών αναγκών του εντέρου.

show abstract

Modulation of the release of Ang-2 in experimental endotoxic shock by a species-specific circulating factor

Cited by 6 publications

References 21 publications

Angiopoietin-2 Primes Infection-Induced Preterm Delivery

Angiopoietin-2 Primes Infection-Induced Preterm Delivery

Combined Enteral and Parenteral Glutamine Supplementation in Endotoxemic Swine: Effects on Portal and Systemic Circulation Levels

Η Αποτελεσματικότητα Της Οδού Χορήγησης Της Γλουταμίνης Σε Σήψη

Contact Info

Product

Resources

About