Metabolic and Nutritional Needs to Normalize Body Mass Index by Doubling the Admission Body Weight in Severe Anorexia Nervosa

Abstract

Anorexia nervosa exhibits one of the highest death rates among psychiatric patients and a relevant fraction of it is derived from undernutrition. Nutritional and medical treatment of extreme undernutrition present two very complex and conflicting tasks: (1) to avoid “refeeding syndrome” caused by a too fast correction of malnutrition; and (2) to avoid “underfeeding” caused by a too cautious refeeding. To obtain optimal treatment results, the caloric intake should be planned starting with indirect calorimetry measurements and electrolyte abnormalities accurately controlled and treated. This article reports the case of an anorexia nervosa young female affected by extreme undernutrition (BMI 9.6 kg/m2) who doubled her admission body weight (from 22.5 kg to 44 kg) in a reasonable time with the use of enteral tube feeding for gradual correction of undernutrition. Refeeding syndrome was avoided through a specialized and flexible program according to clinical, laboratory, and physiological findings.

Nasogastric Tube Feeding for Individuals With Anorexia Nervosa

“…Fifteen (79%) studies reported both weight and BMI, three (15%) studies reported weight only, and one (5%) study reported BMI only as outcome variables of NG feeding (see Table 3). For studies that specifically investigated NG feeding (without PO feeding comparison), participants were reported to have a higher discharge BMI when compared with BMI on admission (Gentile, 2012a(Gentile, , 2012bGentile et al, 2013;Paccagnella et al, 2006;Shapiro et al, 2014). When comparing participants who received NG feedings to those who were orally fed, four studies reported higher BMIs in individuals who received NG feedings (Gentile et al, 2008;Rigaud et al, 2007;Robb et al, 2002;Silber et al, 2004).…”

Dietary preferences of patients with anorexia nervosa and cancer patients versus dietary recommendation for malnutrition treatment

“…2) urozmaicenie diety, co pozytywnie wpływa na pobudzanie apetytu; 3) dużą zawartość białka w diecie (często określana jako przekraczająca potrzeby ustroju w celu zwiększenia udziału procesów anabolicznych nad katabolicznymi) -ze względu na fakt, iż u pacjentów z niedożywieniem często pojawia się zanik rezerw białkowych organizmu, co skutkuje obniżeniem masy i siły mięśniowej, spadkiem odporności oraz poważnymi zaburzeniami metabolicznymi; 4) zwiększoną podaż substancji o potencjale przeciwutleniającym, które są szczególnie polecane w diecie pacjentów z ON, jednak obniżenie poziomu stresu oksydacyjnego jest wskazane u wszystkich osób, u których występuje stan niedożywienia; 5) dużą wartość energetyczną diety, determinującą podaż odpowiedniej ilości składników pokarmowych, większe prawdopodobieństwo pokrycia zapotrzebowania na składniki odżywcze, a także przyrost masy ciała [8,15,16].…”

“…Otrzymane wyniki wskazują, iż pacjenci niedożywieni najczęściej preferują doustną drogę żywienia, co można uznać za pozytywny wskaźnik sugerujący zbieżność preferowanego sposobu odżywiania się z zaleceniami specjalistów z zakresu leczenia żywieniowego, podkreślających, że przy braku przeciwwskazań zawsze priorytetem jest żywienie drogą przewodu pokarmowego [5,16,18]. Duże zainteresowanie dodatkową edukacją żywieniową może świadczyć o potrzebie zwiększenia dostępności usług dietetycznych dla tej grupy osób badanych, co byłoby korzystne, zważywszy, iż preferowane cechy diety ukierunkowanej na leczenie niedożywienia nie zawsze są zgodne z zaleceniami ekspertów i konieczna byłaby korekta nieprawidłowych przekonań pacjentów wobec odżywiania się [19][20][21][22].…”