Search citation statements
Paper Sections
Citation Types
Year Published
Publication Types
Relationship
Authors
Journals
RESUMO -A excreção sebácea frontal de 47 parkinsonianos «de novo» antes e após tratamento com anticolinérgico (biperideno), levodopa + IDAA e bromocriptina foi avaliada pelo método do ácido ósmico. Outros 100 parkinsonianos sob terapêutica crônica com biperideno, levodopa + IDAA ou associação de ambos foram avaliados. Parkinsonianos «de novo» do sexo masculino apresentam valores de excreção sebácea significativamente mais elevados em relação às mulheres. Verificou-se que biperideno não foi eficaz em reduzir o grau de excreção sebácea. Já, em relação a L-dopa + IDAA constatou-se que a droga foi efetiva em reduzir o grau de excreção sebácea (NC e TRE) tanto no sexo masculino quanto no feminino. Em relação à bromocriptina (l0mg/dia) também constatou-se que houve redução da excreção sebácea no sexo masculino. Correlação significante positiva foi verificada entre o NC, tremor, bradicinesia, hipertonia, alterações da marcha e postura e incapacidade funcional, entre parkinsonianos do sexo masculino e faixa etária 50-59 anos, no período pré-tratamento. Após o período de tratamento não mais havia correlação entre excreção sebácea e as manifestações neurológicas da doença de Parkinson. Entre parkinsonianos sob terapêutica crônica verificou-se correlação positiva e significante entre excreção sebácea e bradicinesia. O grau de excreção sebácea de parkinsonianos «de novo» sem tratamento não difere do grau daqueles sob tratamento crônico, exceção feita a parkinsonianos com idade > 60 anos, em que verificou-se maior grau de excreção sebácea (NC e TRE) em relação ao mesmo sexo e faixa etária, sem tratamento. L-dopa + IDAA foi eficiente em reduzir o grau de excreção sebácea de parkinsonianos «de novo», tornando-a significativamente menor em relação àqueles sob tratamento crônico. Não há diferença entre o grau de excreção sebácea de parkinsonianos «de novo» sem tratamento e parkinsonianos sob associação de drogas cronicamente. A possibilidade de ser a disfunção dopaminérgica hipotalâmica a origem do aumento da excreção sebácea em parkinsonianos é discutida, além de serem comparados os resultados apresentados aos registrados na literatura. Effects of L-dopa and biperiden on the sebum secretion in Parkinson's disease.SUMMARY -Sebum secretion was measured on the forehead of 47 patients with idiopathic Parkinson's disease before and after treatment with anticholinergic (biperiden), levodopa + AAID and bromocriptine, by the osmic acid technique. Another 100 patients under biperiden, levodopa 4-AAID or association of both, for at least one year, were also evaluated. The male parkinsonian «de novo» patients have shown greater sebum secretion than female patients. It was also concluded that biperiden failed to reduce sebum secretion rate. On the other hand, it was found that L-dopa + AAID reduces the sebum secretion (CL = casual level and SER = sebum excretion rate) on both male and female patients. Bromocriptine (l0mg/day) was the second dopaminergic therapy employed in the present work. Similarly to L-dopa, this dopaminergic agonist wa...
RESUMO -A excreção sebácea frontal de 47 parkinsonianos «de novo» antes e após tratamento com anticolinérgico (biperideno), levodopa + IDAA e bromocriptina foi avaliada pelo método do ácido ósmico. Outros 100 parkinsonianos sob terapêutica crônica com biperideno, levodopa + IDAA ou associação de ambos foram avaliados. Parkinsonianos «de novo» do sexo masculino apresentam valores de excreção sebácea significativamente mais elevados em relação às mulheres. Verificou-se que biperideno não foi eficaz em reduzir o grau de excreção sebácea. Já, em relação a L-dopa + IDAA constatou-se que a droga foi efetiva em reduzir o grau de excreção sebácea (NC e TRE) tanto no sexo masculino quanto no feminino. Em relação à bromocriptina (l0mg/dia) também constatou-se que houve redução da excreção sebácea no sexo masculino. Correlação significante positiva foi verificada entre o NC, tremor, bradicinesia, hipertonia, alterações da marcha e postura e incapacidade funcional, entre parkinsonianos do sexo masculino e faixa etária 50-59 anos, no período pré-tratamento. Após o período de tratamento não mais havia correlação entre excreção sebácea e as manifestações neurológicas da doença de Parkinson. Entre parkinsonianos sob terapêutica crônica verificou-se correlação positiva e significante entre excreção sebácea e bradicinesia. O grau de excreção sebácea de parkinsonianos «de novo» sem tratamento não difere do grau daqueles sob tratamento crônico, exceção feita a parkinsonianos com idade > 60 anos, em que verificou-se maior grau de excreção sebácea (NC e TRE) em relação ao mesmo sexo e faixa etária, sem tratamento. L-dopa + IDAA foi eficiente em reduzir o grau de excreção sebácea de parkinsonianos «de novo», tornando-a significativamente menor em relação àqueles sob tratamento crônico. Não há diferença entre o grau de excreção sebácea de parkinsonianos «de novo» sem tratamento e parkinsonianos sob associação de drogas cronicamente. A possibilidade de ser a disfunção dopaminérgica hipotalâmica a origem do aumento da excreção sebácea em parkinsonianos é discutida, além de serem comparados os resultados apresentados aos registrados na literatura. Effects of L-dopa and biperiden on the sebum secretion in Parkinson's disease.SUMMARY -Sebum secretion was measured on the forehead of 47 patients with idiopathic Parkinson's disease before and after treatment with anticholinergic (biperiden), levodopa + AAID and bromocriptine, by the osmic acid technique. Another 100 patients under biperiden, levodopa 4-AAID or association of both, for at least one year, were also evaluated. The male parkinsonian «de novo» patients have shown greater sebum secretion than female patients. It was also concluded that biperiden failed to reduce sebum secretion rate. On the other hand, it was found that L-dopa + AAID reduces the sebum secretion (CL = casual level and SER = sebum excretion rate) on both male and female patients. Bromocriptine (l0mg/day) was the second dopaminergic therapy employed in the present work. Similarly to L-dopa, this dopaminergic agonist wa...
ÖZSeboreik dermatit (SD) sebase bezlerin yoğun olduğu bölgelerde kronik tekrarlayan eritemli skuamlı plaklarla seyreden inflamatuvar bir deri hastalıktır. Halen pek çok bilinmeyenin olduğu patogenezde özellikle Malassezia türlerine bağlı gelişen lokal immün yanıt sorumlu tutulmaktadır. Bunun yanında Demodeks türleri, bazı ilaçlar, ultraviyole, hormonlar, çeşitli çevresel ve nütrisyonel faktörler de SD ile ilişkili bulunmuştur. Tedavide topikal antifungaller, topikal zayıf etkili kortikosteroidler ve kalsinörin inhibitörleri yanında dirençli hastalarda oral izotretinoin ya da itrakonazol tercih edilebilir. Bu derleme de SD etyopatogenez ve tedavideki bugün için bilinenler özetlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Etyopatogenez, seboreik dermatit, tedavi ABSTRACT Seborrheic dermatitis (SD) is a chronic relapsing inflammatory skin disease characterized by erythematous and desquamated plaques in the areas where sebaseous glands are concentrated. Although there are still unknown mechanisms in the pathogenesis, especially a local immune reaction to Malassezia species is thought to be responsible. Besides Demodex species, drugs, ultraviolet, hormones, various environmental and nutritional factors are found to be related to SD. Topical antifungals, topical low potency corticosteroids and calcineurin inhibitors and in resistant cases oral isotretinoin and itraconazole are preferred in treatment. This review summarizes the currently known data on etiopathogenesis and treatment of SD.
Therapeutic trials of intravenously infused thyrotrophin-releasing hormone or melanocyte-stimulating hormone releaseinhibiting factor were conducted in patients with idiopathic parkinsonism. Thyrotrophin-releasing hormone had no consistent effect on extrapyramidal function in five otherwise untreated patients, nor did it significantly modify the response to levodopa in six other individuals. Melanocyte-stimulating hormone release-inhibiting factor exerted a mild amelioratory effect in three of six untreated patients, while in five levodopatreated individuals antiparkinsonian efficacy was potentiated in two and dyskinesias increased in three. In neither group, however, did these effects attain statistical significance. (Arch Neurol 31:55-56, 1974) Recent studies suggest that cer-1 tain hypothalamic releasing fac¬ tors may influence extrapyramidal function. Thyrotrophin-releasing hor¬ mone potentiates levodopa-induced changes in motor behavior in mice pretreated with a monoamine oxidase inhibitor.1Melanocyte-stimulating hormone release-inhibiting factor (MIF) also has been found to enhance the motor effects of levodopa in ro¬ dents and to reduce tremor induced by oxotremorine.2 ' These observa¬ tions prompted the present investiga¬ tion of parenterally administered thyrotrophin-releasing hormone and MIF in both untreated and levodopatreated parkinsonian patients.Methods A single-blind study was conducted in consenting patients to compare the effects of intravenously infused thyrotrophin-re¬ leasing hormone (L-pyroglutamyl-L-histidyl-L-prolineamide) or MIF (L-prolyl-L-leucyl-glycine amide) with that of a drug-free saline solution. The MIF or thyrotrophinreleasing hormone was infused over a 60-minute interval, while the drug-free solu¬ tion was given over a similar period just before and just after active drug adminis¬ tration. Some patients were receiving long-term optimal dose treatment with levodopa (given orally every 2'/2 hours) in combination with a peripheral decarboxylase inhibitor (carbidopa). In these individ¬ uals placebo infusions were begun immedi¬ ately after the second-morning levodopa dose, while active drug treatment was ini¬ tiated after the third levodopa dose. The severity of cardinal parkinsonian signs and dyskinesias, rated on a scale of 0 (ab¬ sent) to 4 (very severe), are reported as the means plus or minus the standard error of the means. ResultsThyrotrophin-Releasing Hormone Treatment.-Five untreated parkinsonian patients received 20 mg of thyrotrophin-releasing hormone. Av¬ erage scores for tremor (0.40 ± 0.29), rigidity (2.4 ± 0.33) and akinesia (2.0 ± 0.52) during placebo adminis¬ tration showed no definite alteration with thyrotrophin-releasing hormone treatment (P> .05 by t test for paired data). One individual reported mild, transient nausea. None manifested dyskinesias.In six levodopa-treated parkinso¬ nian patients (average dose 1.2 gm/ day, together with carbidopa, 100 mg/ day) cardinal parkinsonian signs (tremor, 0.42 ± 0.27; rigidity, 1.1 ± 0.35; akinesia, 0.92 ±0.33) also re¬ ...
scite is a Brooklyn-based organization that helps researchers better discover and understand research articles through Smart Citations–citations that display the context of the citation and describe whether the article provides supporting or contrasting evidence. scite is used by students and researchers from around the world and is funded in part by the National Science Foundation and the National Institute on Drug Abuse of the National Institutes of Health.
customersupport@researchsolutions.com
10624 S. Eastern Ave., Ste. A-614
Henderson, NV 89052, USA
Copyright © 2024 scite LLC. All rights reserved.
Made with 💙 for researchers
Part of the Research Solutions Family.