Wyznaczenie i typologia miast średnich tracących funkcje społeczno-gospodarcze (Śleszyński, 2016a). W stosunku do oryginału znacznie rozbudowano część metodyczną oraz opis wyników badawczych, a także zmieniono część terminologii. Impulsem do przygotowania tej ekspertyzy było wskazanie w rządowym dokumencie na potrzebę wzmocnienia roli średnich miast w systemie osadniczym, w celu równowa-żenia rozwoju społeczno-gospodarczego kraju. Dlatego cele artykułu są utylitarne. Do typologii wykorzystano delimitację obszarów problemowych (Śleszyński i inni, 2017a, b; wykonaną również na potrzeby programowo-strategiczne w związku z realizacją zapisów Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030) oraz opisaną szczegółowo w artykule analizę wielokryterialną na podstawie 7 wskaźników tracenia funkcji społeczno-gospodarczych. Końcowym efektem było wyłonienie 122 miast średnich, które zaleca się wesprzeć poprzez stosowną politykę rozwoju. Sklasyfikowano je w 4 kategoriach: miasta kryzysowe, obniżającego się potencjału, stagnujące i zagrożone marginalizacją.Słowa kluczowe: analiza wielokryterialna, typologia, miasta, rozwój społeczno-gospodarczy, Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju.
WprowadzenieW Polsce w ostatnich dekadach zachodzą poważne zmiany w systemie osadniczym, jego wewnętrznej strukturze i hierarchii jednostek. Procesy transformacji społeczno-gospodarczej po 1989 r., nowy podział administracyjny od 1999 r., wejście Polski do Unii Europejskiej w 2004 r. oraz odwrócenie trendów demografi cznych powodują różnicowanie potencjału społeczno-ekonomicznego poszczególnych miast i przesunięcia w ich wzajemnych relacjach i oddziaływaniach, związane z lokalizacją działalności gospodarczej oraz atrakcyjnością miejsc praPrzegląd Geograficzny, 2017, 89, 4, s. 565-593