Medijska arhiva kao lokacija kulturnog nasleđa

Abstract

Rezime: U radu se razmatra pitanje arhiviranja i korišćenja audio-vizuelne medijske građe, koja uključuje kako materijalne artefakte tako i digitalizovane i arhivisane medijske sadržaje. Masovni komunikacijski mediji se retko uzimaju u obzir u istraživanju istorijske memorije. Ipak, u novijim istraživanjima posvećenim pitanjima kolektivnog pamćenja, uloga medija se sve češće razmatra u funkciji faktora oblikovanja memorijskih procesa. U tom kontekstu je problematizovano pitanje kulturnog i komunitativnog sećanja pohranjenog u medijskim arhivima kao skladištima istorijske memorije, ali i nosiocima označavanja istorijskih događaja. Tema je diskutovana kroz prizmu medijske arheologije, kao poddiscipline medijskih studija, koja proučava prošlost starih, kao i karakteristike novih medija i predstavlja nekonvencionalnu alternativu tradicionalnoj istoriji medija. S obzirom na široko definisanu predmetnost medijske arheologije i njenu fokusiranost na istraživanja narativnih i materijalnih aspekata medija u kontekstu izgradnje kulturnog i komunikativnog sećanja, raste njeno interesovanje za korišćenje medijskih arhiva i audio-vizuelnog nasleđa kao jedinstvenog i dragocenog izvora informacija i znanja.Ključne reči: mediji, audio-vizuelna arhiva, kolektivno pamćenje, komunikativna memorija, medijska arheologija. UvodPerspektiva proučavanja kolektivnog pamćenja poslednjih decenija proširena je brojnim istraživanjima kolektivne prošlosti koju prenose mediji, fokusirana na interfejs između medija i pamćenja (Neiger et al., 2011). Fokus na "medijsku memoriju" umesto na "kolektivno pamćenje" (Halbwachs, 1992) proistekao je iz