“…Ό πνεύμων έκπτύσσεται τελείως, επι τυγχάνεται οριστική άρσις του παθολογικού αιτίου, ώς καί αποτροπή νέου πνευμοθώρακος δια προκλήσεως (εάν κριθή άπαραίτητον) τεχνητών συμφύ-σεων και ό θώραξ κλείεται με κλειστήν ύπο το ύδωρ παροχέτευσιν. Ή ταχεία άνάρρωσις μετά έπείγουσαν θωρακοτομήν εϊναι αξιοσημείωτος και τονίζεται ύπο πάντων των συγγραφέων (Borrie 1953,'Fry et al 1955, Clyne καί Hutter 1955, Robson 1964, Clark και Cole 1966, Sartori et al 1968, Χαρώνης 1970.…”