Marital conflict and support seeking by parents in adolescence: Empirical support for the parentification construct.

Abstract

Parentification, a parent-child dynamic wherein children come to provide ongoing emotional support for their parents, has been documented extensively in the clinical literature; however, it rarely has been studied systematically. Using a community sample of 83 couples and their adolescent children (mean age = 15.26 years; 52% male, 48% female), the authors linked adolescent self-report of parentification to specific youth and adult behaviors using multiple methods and examined its associations with youth adjustment problems. The parentification measure demonstrated strong internal consistency and 1-year stability. Parentification was associated with marital conflict, youth perceptions of threat, low warmth in the parent-child relationship, and the tendency for youths to intervene in marital conflict. Links were also found with youth reports of internalizing and externalizing behavior and poorer competency in close friendships. These findings thus support the parentification construct and provide evidence that parentification may contribute to poor youth outcomes by burdening children with developmentally inappropriate responsibilities. Keywords parentification; marital conflict; family dynamicsExposure to marital conflict places children at increased risk for a host of adjustment problems (Cummings & Davies, 2002), and considerable research suggests that declines in parenting and parent-child relationships may mediate this risk . Typically, work in this arena has emphasized specific parenting problems likely to emerge in the context of marital discord, such as inconsistent discipline or disengaged or authoritarian parenting (Kelly, 2000). Although the effects of these practices are well established, parenting behaviors that may directly convey the strains of marital discord have received less attention. In particular, there has been limited empirical examination of the tendency for parents to rely on their children for emotional support during times of stress. This situation is commonly referred to as parentification because of the parental role it requires children to assume. Despite frequent Correspondence concerning this article should be addressed to Tara S. Peris, UCLA Childhood OCD, Anxiety, & Tic Disorders Program, 300 Medical Plaza, Room 1315, Los Angeles, CA 90095. tperis@mednet.ucla.edu. In the present investigation, we address this gap in the literature, examining the reliability and validity of a measure of parentification and exploring its association with adolescent adjustment. Specifically, we assessed (a) the stability of a particular dimension of the construct (emotional parentification) over time, as well as its links to (b) specific adult and child behaviors with which it is theoretically associated, and (c) adolescent adjustment problems. NIH Public Access Parenting Behavior as a Mediator of the Effects of Marital ConflictMarital conflict is linked to a host of ineffective parenting practices, ranging from the use of inconsistent discipline to diminished displays of warmth and respons...

Parents’ involvement and university students’ independence

“…Both were emotionally dependent on their daughters and spoke of role reversal, with the daughter taking on the role of the mother, indicating 'parentification' (Peris et al, 2008;Castro et al, 2004). As one mother noted: …she cooked, she…would bring home food, she worked, she supported me mentally.…”

Characteristics of Childhood Parentification and Its Effects on the Individual

“…Farklı kuramsal yönelime sahip araştırmacılar, olguyu rol ters dönmesi (role reversal), kuşaklar arası sınırlarda çözülme (generational boundary dissolution), ebeveyn çocuk (parental child), ebeveyn/eş olarak çocuk (child-as-parent/mate), aşırı yüklenmiş çocuk (overburdened child), eş/karşılıklı bağımlılık (co-dependent), ailenin kahramanı (family hero) veya yetenekli çocuk (gifted child) gibi isimlerle ele alarak, çeşitli açılardan tanımlamaya çalışmışlardır (Jurkovic, 1997). Günümüzde ise ebeveynleşme çocuğun gelişim düzeyine uygun olmayan rol ve sorumluluklar üstlenerek, ebeveyninin fiziksel ve/veya duygusal isteklerini ve ihtiyaçlarını gidermeye çalıştığı özel bir tür ebeveyn-çocuk etkileşimi örüntüsü olarak ele alınmaktadır (Hooper, 2012;Peris, Morey, Cummings ve Emery, 2008). Chase'e (1999) göre, ebeveynleşmede çocuk ebeveynin ihtiyaçlarını karşılayabilmek için kendi ilgi, rahatlık ve yol gösterilme ihtiyaçlarını feda eder.…”

“…Küçük çocukların evlilik çatışmasına verdikleri tepkileri, aileye verilen problem çözme ve hikâye anlatma görevleri yoluyla inceleyen bir çalışmada (Macfie, Houts, Pressel ve Cox, 2008), çocukların 24 aylıkken dahi rol ters dönmesine işaret eden davranışlar sergiledikleri dikkati çekmiştir. Anne-baba arasındaki çatışmanın sıklığı, çocuğun çatışmayı tehdit edici olarak algılaması, çatışmaya dahil olması ve çatışmanın çözümsüz kalması durumunda, çocuklardaki ebeveynleşme özelliklerinin de arttığı gözlenmektedir (Leon ve Rudy, 2005;Peris, Morey, Cummings ve Emery, 2008).…”

“…Çocukluk ve ergenlik dönemi boyunca, ebeveynleşme yaşantıları ile bağlantılı olduğu düşünülen en önemli sorunlardan biri, düşük akademik başarıdır (Chase, Deming ve Wells, 1998;Nako, 2015). Buna ek olarak, bu çocuk ve ergenlerin arkadaşlarıyla daha zayıf sosyal ilişkiler kurdukları ve daha fazla içselleştirilmiş ve dışsallaştırılmış davranış problemleri ifade ettikleri gözlenmiştir (Johnston, 1990;Macfie, Houts, McElwain ve Cox, 2005;Peris, Goeke-Morey, Cummings ve Emery, 2008). Benzer bir problem üniversite öğrencilerinde de saptanmış, çocukluğunda yüksek düzeyde ebeveynleşme yaşantısı bildiren gençlerin, üniversiteye uyum sağlamada daha fazla sorun yaşadıkları görülmüştür (Baumann, 2006;Leonard, 2012).…”

“…Ebeveynleşme, klinik literatürde sıkça belgelendirilmişse de sistematik olarak çalışılması uzun değildir (Peris, Morey, Cummings ve Emery, 2008). Son yıllardaki çalışmalar, ebeveynleşme yaşantılarının çocuk, ergen ve yetişkinlerin kişilik gelişimi ve ruh sağlığı üzerinde olumlu-olumsuz birçok etkisi olduğunu göstermektedir.…”