Mandibular Kondil Kırıkları ve Tedavi Yöntemleri

Abstract

Maxillofacial injuries are most commonly associated with falls, motor and vehicle accidents, sportsrelated trauma, and interpersonal violence. The complexity of mandibular condyle region and its anatomic proximity to other craniofacial structures complicate diagnosis and treatment. Thus, treatment approaches of mandibular condyle fracture are still controversial. In the literature, different success rates are reported about observation versus treatment, closed reduction versus open reduction and fixation methods. In the present article, controversial issues related to mandibular condyle fractures were reviewed under the light of current literature. In conclusion, the simplest way that can be done with the least risk of complication should be chosen during treatment planning. In addition, current adjunctive treatment methods accelerating healing of fracture should be considered. Key words: Open reduction, closed reduction, fracture, mandibular condyle, temporomandibular joint. ÖZETÇene-yüz yaralanmaları en sık duşmeler, motorlu taşıt kazaları, sporla ilgili travma ve bireyler arası şiddetle ilişkilendirilir. Mandibular kondil bölgesinin karmaşıklığı ve bölgenin diğer kraniyofasiyal yapılara anatomik yakınlığı tanı ve tedaviyi zorlaştırmaktadır. Bu sebeple mandibular kondil kırıklarının tedavi yaklaşımları halen tartışmalıdır. Literatürde gözleme karşı tedavi, kapalı reduksiyona karşı açık reduksiyon ve fiksasyon metodlarıyla ilgili farklı başarı oranları bildirilmektedir. Bu makalede, mandibular kondil kırıkları ile ilgili tartışmalı hususlar güncel literatür ışığı altında derlenmiştir. Sonuç olarak; tedavi planlamasında en az komplikasyon riskiyle yapılabilecek en basit yol seçilmelidir. Ek olarak; kırık iyileşmesini hızlandıran güncel destekleyici tedavi yöntemleri göz önünde bulundurulmalıdır.

Pedi̇atri̇k Hastada Uni̇lateral Kondi̇l Kiriği Tedavi̇si̇: Olgu Sunumu

“…Çocuk hastalarda açık yöntemle tedavi endikasyonu yetişkin hastalara göre çok daha sınırlıdır. 14 Pediatrik hastalarda kapalı tedavinin açık tedaviye göre tercih edilmesinin nedenleri arasında kemiğin ince dış kortikal yapısı ve yüksek oranda kansellöz kemik içeriği nedeniyle intermaksiller fiksasyondaki zorluklar, daimi diş germlerinin yer alması, ve büyüme merkezlerinde meydana gelebilecek hasar yer almaktadır. 5 Ayrıca çocuklarda osteojenik potansiyel yüksek olduğundan kırık iyileşmesi de yetişkin hastalardan daha çabuk gerçekleşmektedir.…”

“…16 İMF vidalar, ark barlar, braketler veya oklüzal splintler ile yapılabilir. 14 Süt dişlerinin kron boyunun kısa olması ya da karma dişlenme döneminde olmaları nedeniyle eksik, mobil diş varlıkları ark bar ve ligatürlerin kullanımını zorlaştırmaktadır. Oklüzal splintler ise yapımı kolay, atravmatik ve çocuklarda en çok kabul gören kapalı tedavi yaklaşımlarıdır.…”