Management of malignant middle cerebral artery infarction following a cardiac stab wound – the role of early decompressive craniectomy

Scotter, John; Iorga, Robert; Stefanou, Demetrios C; Ml, Wilson

doi:10.3109/02688697.2013.841855

Cited by 4 publications

(2 citation statements)

References 2 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…

Decompressive craniectomy has regained popularity over the past few decades. 18 Primarily used in the setting of traumatic brain injury (TBI) 24,31 and ischemic stroke, 35,37 it has also been used in the management of dural sinus thrombosis, 13 subarachnoid hemor-rhage, 14 intracranial infection, 1 and severe inflammation. 10 Once the life-threatening swelling has subsided, surviving patients require cranioplasty to avoid various long-term complications.

…”

mentioning

confidence: 99%

Subcutaneous bone flap storage after emergency craniectomy: cost-effectiveness and rate of resorption

Ernst

Qeadan²,

Carlson

2018

Journal of Neurosurgery

View full text Add to dashboard Cite

OBJECTIVE Decompressive craniectomy is used for uncontrolled intracranial pressure in traumatic brain injury and malignant hemispheric stroke. Subcutaneous preservation of the autologous bone flap in the abdomen is a simple, portable technique but has largely been abandoned due to perceived concerns of resorption. The authors sought to characterize their experience with subcutaneous preservation of the bone flap and cranioplasty. METHODS The authors performed a retrospective single-institution review of subcutaneous preservation of the autologous bone flap after decompressive craniectomy from 2005 to 2015. The primary outcome was clinically significant bone resorption, defined as requiring a complete mesh implant at the time of cranioplasty, or delayed revision. The outcome also combined cases with any minor bone resorption to determine predictors of this outcome. Logistic regression modeling was used to determine the risk factors for predicting resorption. A cost comparison analysis was also used via the 2-sided t-test to compare the cost of cranioplasty using an autologous bone flap with standard custom implant costs. RESULTS A total of 193 patients with craniectomy were identified, 108 of whom received a cranioplasty. The mean time to cranioplasty was 104.31 days. Severe resorption occurred in 10 cases (9.26%): 4 were clinically significant (2 early and 2 late) and 6 demonstrated type II (severe) necrosis on CT, but did not require revision. Early resorption of any kind (mild or severe) occurred in 28 (25.93%) of 108 cases. Of the 108 patients, 26 (24.07%) required supplemental cranioplasty material. Late resorption of any kind (mild or severe) occurred in 6 (5.88%) of 102 cases. Of these, a clinically noticeable but nonoperative deformity was noted in 4 (3.92%) and minor (type I) necrosis on CT in 37 (37%) of 100. Bivariate analysis identified fragmentation of bone (OR 3.90, 95% CI 1.03-14.8), shunt-dependent hydrocephalus (OR 7.97, 95% CI 1.57-40.46), and presence of post-cranioplasty drain (OR 9.39, 95% CI 1.14-1000) to be significant risk factors for bone resorption. A binary logistic regression optimized using Fisher's scoring determined the optimal multivariable combination of factors. Fragmentation of bone (OR 5.84, 95% CI 1.38-28.78), diabetes (OR 7.61, 95% CI 1.37-44.56), and shunt-dependent hydrocephalus (OR 9.35, 95% CI 1.64-56.21) were found to be most predictive of resorption, with a C value of 0.78. Infections occurred in the subcutaneous pocket in 5 (2.60%) of the 193 cases and after cranioplasty in 10 (9.26%) of the 108 who underwent cranioplasty. The average cost of cranioplasty with autologous bone was $2156.28 ± $1144.60 (n = 15), and of a custom implant was $35,118.60 ± $2067.51 (3 different sizes; p < 0.0001). CONCLUSIONS Craniectomy with autologous bone cranioplasty using subcutaneous pocket storage is safe and compares favorably to cryopreservation in terms of resorption and favorably to a custom synthetic implant in terms of cost. While randomized data are required to definitively prove...

show abstract

“…

…”

mentioning

confidence: 99%

Subcutaneous bone flap storage after emergency craniectomy: cost-effectiveness and rate of resorption

Ernst

Qeadan²,

Carlson

2018

Journal of Neurosurgery

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Με τον τρόπο αυτό αυξάνεται ο διαθέσιμος ενδοκράνιος όγκος, μειώνεται η ενδοκράνια πίεση και προστατεύονται οι εγκεφαλικές δομές και λειτουργίες[68]. Η χειρουργική αυτή τεχνική χρησιμοποιείται κυρίως σε περιπτώσεις κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης (ΚΕΚ) και εκτεταμένης εγκεφαλικής ισχαιμίας[69][70][71][72]. Η χρήση της όμως δεν περιορίζεται εκεί, αφού μπορεί να εφαρμοστεί και σε άλλες παθολογικές καταστάσεις του εγκεφάλου, όπως σε περιπτώσεις θρόμβωσης των φλεβωδών κόλπων του εγκεφάλου και υπαραχνοειδή αιμορραγία[73,74].…”

unclassified

Μελέτη Συμπεριφοράς Της Ενδοκράνιας Πίεσης, Με Τη Διεγχειρητική Χρήση Επισκληριδίου Ηλεκτροδίου Μέτρησής Της, Άμεσα Πριν Και Μετά Την Τοποθέτηση Μοσχεύματος Κρανιοπλαστικής Σε Ασθενείς Με Κρανιεκτομία

Τσιανάκα¹

View full text Add to dashboard Cite

Η διενέργεια κρανιεκτομίας είναι απολύτως απαραίτητη σε κάποιες περιπτώσεις ασθενών με αυξημένη ενδοκράνια πίεση. Σε αρκετές περιπτώσεις ενδείκνυται η αποκατάσταση του οστικού ελλείματος με τη διενέργεια κρανιοπλαστικής. Η ενδοκράνια πίεση είναι μία από τις παραμέτρους οι οποίες επηρεάζεται άμεσα από την διενέργεια της κρανιεκτομίας και ένας από τους παράγοντες οι οποίοι συμμετέχουν στην μετεγχειρητική ισορροπία του εγκεφάλου. Η μελέτη της συμπεριφοράς της θα μπορούσε να χρησιμεύσει στην αποτελεσματική διαχείριση και μετεγχειρητική πρόβλεψη της πορείας των ασθενών αυτών μετά από κρανιοπλαστική. Σκοπός της μελέτης είναι η μέτρηση της ενδοκράνιας πίεσης πριν και αμέσως μετά την κρανιοπλαστική, η σύγκριση των τιμών αυτών (πριν και μετά την κρανιοπλαστική), ο συσχετισμός τους με σειρά παραγόντων, όπως επίσης και ο συσχετισμός τους με την εμφάνιση μετεγχειρητικών επιπλοκών.Η μελέτη μας είναι προοπτική και αφορά ενήλικες ασθενείς, οι οποίοι έφεραν ετερόπλευρη μετωπο-κροταφο-βρεγματική αποσυμπιεστική κρανιεκτομία και επρόκειτο να υποβληθούν σε κρανιοπλαστική. Από τη μελέτη εξαιρέθηκαν οι ανήλικοι ασθενείς, οι ασθενείς με άλλου τύπου αποσυμπιεστική κρανιεκτομία πέραν της προαναφερθείσας, εκείνοι με κοιλιο-περιτοναϊκή βαλβίδα, καθώς και οι ασθενείς στους οποίους για οποιοδήποτε λόγω χορηγήθηκε μανιτόλη προεγχειρητικά.Από το σύνολο των 25 ασθενών, το 68% ήταν άνδρες και το 32% γυναίκες. Η μέση ηλικία του δείγματος των ασθενών ήταν 43,84 έτη.Στο 76% των ασθενών η αιτία της κρανιεκτομίας ήταν το τραύμα, ενώ στους υπόλοιπους ήταν μη τραυματικής αιτιολογίας. Το μέσο εύρος της κρανιεκτομίας ήταν 125,59 cm2, η μέση απόσταση από τη μέση γραμμή ήταν +1,71 cm, η μέση απόσταση του ελεύθερου εγκεφαλικού παρεγχύματος από το επίπεδο της περιοχής της κρανιεκτομίας ήταν +1,80 cm, ο μέσος παρεμβαλόμενος χρόνος μεταξύ κρανιεκτομίας και κρανιοπλαστικής ήταν 6,93 μήνες, ενώ στο 76% των ασθενών χρησιμοποιήθηκε αυτόλογο μόσχευμα. Όσων αφορά τις τιμές της ενδοκράνιας πίεσης, η μέση τιμή της pre-ICP ήταν +0,8 mmHg και αυτή της post-ICP ήταν +2,00 mmHg. Το 20% από τους ασθενείς της μελέτης μας παρουσίασαν κάποιο είδος μετεγχειρητικής επιπλοκής. Από τη στατιστική ανάλυση του δείγματος προέκυψε στατιστικά σημαντικός συσχετισμός μεταξύ του φύλου του ασθενούς και του δείκτη ΔICP, των δεικτών pre-ICP και ±ICP, του δείκτη Δtime με τους δείκτες vcICP, FBSD και με την εμφάνιση επιπλοκών, ενώ οι επιπλοκές εμφάνισαν στατιστικά σημαντική συσχέτιση επίσης, με το δείκτη FBSD και με το είδος του μοσχεύματος της κρανιοπλαστικής.Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι ο εγκέφαλος τείνει να ισορροπήσει μετά την κρανιεκτομία, λαμβάνοντας τιμές ICP μικρότερες από αυτές που θεωρούνται εντός φυσιολογικών ορίων σε υγιή άτομα. Μετά την τοποθέτηση του μοσχεύματος, οι τιμές τις ICP παρουσιάζουν αύξηση, τείνοντας να προσεγγίσουν εκ νέου τις τιμές της ενδοκράνιας πίεσης υπό φυσιολογικές συνθήκες. Οι αλλαγές οι οποίες συντελούνται στην ενδοκράνια πίεση κατά την τοποθέτηση του μοσχεύματος της κρανιοπλαστικής δεν είναι μεγάλες. Επίσης, οι άνδρες τείνουν να παρουσιάσουν μεγαλύτερες αλλαγές στις μετεγχειρητικές τιμές της ICP, χαμηλές τιμές της pre-ICP είναι πιθανότερο να παρουσιάσουν αύξηση μετά την τοποθέτηση του μοσχεύματος της κρανιοπλαστικής και όσο αυξάνεται το χρονικό διάστημα μεταξύ της κρανιεκτομίας και της κρανιοπλαστικής, η αντίδραση του εγκεφάλου κατά την κρανιοπλαστική είναι αισθητά ηπιότερη. Τέλος, παρατεταμένος χρόνος μεταξύ κρανιεκτομίας και κρανιοπλαστικής έχει ως αποτέλεσμα αυξημένες πιθανότητες επιπλοκών και μειωμένες τιμές FBSD. Οι μειωμένες τιμές FBSD και η χρήση συνθετικού μοσχεύματος ενισχύουν περεταίρω την αυξημένη πιθανότητα επιπλοκών.

show abstract

Cranioplasty after decompressive craniectomy: is there a rationale for an initial artificial bone-substitute implant? A single-center experience after 631 procedures

Schwarz¹,

Dünisch²,

Walter³

et al. 2016

JNS

View full text Add to dashboard Cite

OBJECT The complication rate for cranioplasty after decompressive craniectomy is higher than that after other neurosurgical procedures; aseptic bone resorption is the major long-term problem. Patients frequently need additional operations to remove necrotic bone and replace it with an artificial bone substitute. Initial implantation of a bone substitute may be an option for selected patients who are at risk for bone resorption, but this cohort has not yet been clearly defined. The authors’ goals were to identify risk factors for aseptic bone flap necrosis and define which patients may benefit more from an initial bone-substitute implant than from autograft after craniectomy. METHODS The authors retrospectively analyzed 631 cranioplasty procedures (503 with autograft, 128 with bone substitute) by using a stepwise multivariable logistic regression model and discrimination analysis. RESULTS There was a significantly higher risk for reoperation after placement of autograft than after placement of bone substitute; aseptic bone necrosis (n = 108) was the major problem (OR 2.48 [95% CI1.11–5.51]). Fragmentation of the flap into 2 or more fragments, younger age (OR 0.97 [95% CI 0.95–0.98]; p < 0.001), and shunt-dependent hydrocephalus (OR 1.73 [95% CI1.02–2.92]; p = 0.04) were independent risk factors for bone necrosis. According to discrimination analysis, patients younger than 30 years old and older patients with a fragmented flap had the highest risk of developing bone necrosis. CONCLUSIONS Development of bone flap necrosis is the main concern in long-term follow-up after cranioplasty with autograft. Patients younger than 30 years old and older patients with a fragmented flap may be candidates for an initial artificial bone substitute rather than autograft.

show abstract

Management of malignant middle cerebral artery infarction following a cardiac stab wound – the role of early decompressive craniectomy

Cited by 4 publications

References 2 publications

Subcutaneous bone flap storage after emergency craniectomy: cost-effectiveness and rate of resorption

Subcutaneous bone flap storage after emergency craniectomy: cost-effectiveness and rate of resorption

Cranioplasty after decompressive craniectomy: is there a rationale for an initial artificial bone-substitute implant? A single-center experience after 631 procedures

Contact Info

Product

Resources

About