Lysogenicity in Streptomycetes

Welsch, M

doi:10.1111/j.1749-6632.1959.tb49383.x

Cited by 11 publications

(2 citation statements)

References 27 publications

Supporting

Mentioning

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…All examined colonies had been cured from phages (data not shown), indicating that the phages are not true lysogens. This ability to cure the bacterial isolates from phages suggests that the interaction between the phage and bacterium rather might be pseudolysogenic [31-33]. The inability to cure bacteria from phages was one of the criteria used to determine that phages from the P .…”

Section: Resultsmentioning

confidence: 99%

Characterization and genome sequencing of two Propionibacterium acnes phages displaying pseudolysogeny

Lood

Collin

2011

BMC Genomics

View full text Add to dashboard Cite

BackgroundPropionibacterium acnes is a Gram positive rod inhabiting the human skin that also infects orthopaedic implants and is associated with acne vulgaris. Previously, one lytic bacteriophage, PA6, from P. acnes has been sequenced and partially characterized. We recently isolated several inducible phages from P. acnes classified as Siphoviruses based on morphology and partial genome sequencing.ResultsIn this study we sequenced the inducible P. acnes phages PAD20 and PAS50, isolated from deep infection and from skin, respectively. The genomes of PAD20 and PAS50 are 29,074 and 29,017 bp, respectively, compared with the 29,739 bp of PA6. The phage genomes have 87.3-88.7% nucleotide sequence identity. The genes are divided into clusters with different levels of similarity between the phages. PAD20 and PAS50 share four genes encoding identical amino acid sequences. Some deletions and insertions in the genomes have occurred, resulting in lack of genes, frame shifts, and possible regulatory differences. No obvious virulence factor gene candidates were found. The phages are inducible, but bacteria can be cured of phages by serial colony isolations and lose their phages during stationary phase, but are still sensitive to new phage infections. Construction of a phylogenetic tree based on more than 459 phage genomes, suggested that P. acnes phages represent a new lineage of Siphoviruses.ConclusionsThe investigated P. acnes Siphovirus genomes share a high degree of homology to other P. acnes phages sequenced, but not to genomes of other phages isolated from Propionibacteria. The phage genomes are not integrated in the bacterial genome, but instead, most likely have a pseudolysogenic life cycle.

show abstract

Section: Resultsmentioning

confidence: 99%

Characterization and genome sequencing of two Propionibacterium acnes phages displaying pseudolysogeny

Lood

Collin

2011

BMC Genomics

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…Πολλοί από τους ακτινοφάγους που χρησιμοποιήθηκαν γι' αυτό το σκοπό απομονώθηκαν από το έδα φος με τη βοήθεια μεθόδων εμπλουτισμού. Οι περισσότεροι ανήκουν στους λυσιγόνους φάγους (Dowding & Hopwood 1973, Chater & Carter 1979, Klaus και συνεργά τες 1979, ενώ υπάρχουν και μερικοί λοιμογόνοι (Welsch 1959, Lomovskaya και συ νεργάτες 1972, Hranueli και συνεργάτες 1979, Korn-Wendisch 1982, Schneider & Kutzner 1989.…”

Section: εισαγωγηunclassified

Επίδραση Διαφόρων Παραγόντων Στην Επιβίωση Και Αύξηση Στρεπτομυκήτων Σε Δείγματα Εδάφους

Κατσιφάς¹

View full text Add to dashboard Cite

Το αποστειρωμένο δείγμα εδάφους και η χρησιμότητα του στα συστήματα μικρόκοσμου 1.3.2. Μέθοδοι ανίχνευσης του εμβολίου σε εδαφικά δείγματα 1.3.2.1. Προσδιορισμός του μικροβιακού πληθυσμού 1.3.2.2. Υπολογισμός του μικροβιακού μεταβολισμού Στόχοι της διατριβής 68 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Κεφάλαιο 2 : Υλικά και Μέθοδοι ' 2.1. Θρεπτικά υποστρώματα 2.2. Χημικά και ρυθμιστικά διαλύματα 2.3. Δείγματα Εδάφους 2.3.1. Περιοχές και τρόπος δειγματοληψίας των εδαφικών δειγμάτων 2.3.2. Ανάλυση των εδαφικών δειγμάτων 2.3.2.1. Σωματιδιακή ανάλυση των εδαφικών δειγμάτων 2.3.2.2. Σωματιδιακή ανάλυση αργίλου 2.3.2.3. Χημική ανάλυση του εδάφους των δύο περιοχών 2.3.2.4. Καμπύλη υδατοπεριεκτικότητας για κάθε τύπο εδάφους. 2.4. Απομόνωση στρεπτομυκητων από δείγματα εδάφους 2.5. Ταυτοποίηση στρεπτομυκητων 2.5.1. Μορφολογία επιφάνειας σπορίων και σχήμα αλυσίδας σπορίων 2.5.2. Χρώμα των σπορίων 2.5.3. Χρώμα του μυκηλίου υποστρώματος 2.5.4. Παραγωγή μελανίνης 2.5.5. Αύξηση σε διαφορετικές πηγές αζώτου. 2.5.6. Δράση του ενζύμου λεκιθινάση 2.5.7. Αποικοδόμηση πηκτίνης 2.5.8. Αναγωγή νιτρικών ιόντων 2.5.9. Παραγωγή H 2 S. 2.5.10. Αποικοδόμηση αρβουτίνης. 2.5.11. Αποικοδόμηση αλλαντοϊνης. 2.5.12. Αποικοδόμηση ξανθίνης. 2.5.13. Παραγωγή αντιμικροβιακών ουσιών. 2.5.14. Αύξηση σε διαφορετικές πηγές άνθρακα 2.5.15. Αντιμικροβιακοί παράγοντες αύξησης 2.5.16. Επίδραση υψηλής θερμοκρασίας 2.5.17. Ανθεκτικότητα σε αντιβιοτικά 2.5.18. Επεξεργασία των αποτελεσμάτων 2.6. Μελέτη των αλυσίδων σπορίων των στρεπτομυκητων στο έδαφος με Ηλεκτρονικό Μικροσκόπιο Σάρωσης 2.7. Επιλεγέντες μικροοργανισμοί 2.8. Αύξηση και διατήρηση καλλιεργειών 2.9. Καθαρές καλλιέργειες 2.9.1. Υγρές καλλιέργειες 2.9.2. Έλεγχος της ανθεκτικότητας σε αντιβιοτικά 2.9.3. Έλεγχος αντιμικροβιακής ενεργότητας 2.9.4. Έλεγχος της επίδρασης επιλεγμένων ρυπαντών. 2.

show abstract

Isolation and characterization of two types of actinophage infectingStreptomyces scabies

2001

View full text Add to dashboard Cite

Two types of actinophages, phi S and phi L, were isolated from soil samples by using Streptomyces scabies, a potato scab pathogen, as indicator strain. The phages were partially characterized according to their physicochemical properties, plaques and particles morphology, and their host range; this varied from narrow (for phi S) to wide (for phi L). The adsorption rate constants of the phi S and phi L were 3.44 and 3.18 pL/min, and their burst sizes were 1.61 and 3.75 virions per mL, respectively. One-step growth indicated that phi S and phi L have a latent period of 1/2 h followed by a rise period of 1/2 h. The temperate character of these phages was tested in other isolates of Streptomyces. Four of the phages (phi SS3, phi SS12, phi SS13 and phi SS17) were identified as temperate phages, since they were able to lysogenize SS3, SS12, SS13 and SS17. phi SS3, phi SS12 and phi SS13 were homoimmune, and they were heteroimmune with respect to phi SS17. The restriction barriers of lysogenic isolates (SS12, SS13 and SS17) interfered with the blockage of plaque formation by phages (phi SS12, phi SS13 or phi SS17) propagated on them, about 75% of lysogenic isolates had restriction systems. The exposure of the lysogenic isolates (SS12, SS13 and SS17) to UV-irradiation prevented the possible restriction barriers of these isolates so that these barriers could be overcome.

show abstract

Lysogenicity in Streptomycetes

Cited by 11 publications

References 27 publications

Characterization and genome sequencing of two Propionibacterium acnes phages displaying pseudolysogeny

Characterization and genome sequencing of two Propionibacterium acnes phages displaying pseudolysogeny

Επίδραση Διαφόρων Παραγόντων Στην Επιβίωση Και Αύξηση Στρεπτομυκήτων Σε Δείγματα Εδάφους

Isolation and characterization of two types of actinophage infectingStreptomyces scabies

Contact Info

Product

Resources

About