Low-income resident displacement through regeneration: the case of Ayazma, Istanbul

Abstract

The literature on gentrification through urban regeneration tends to overlook its most alarming effect, displacement, particularly in low-income neighbourhoods and in the aftermath of the regeneration practice. The paper aims to analyse in depth the multiple facets of displacement and actors’ perceptions of it, in the context of a regeneration project involving informal housing and low-income residents in Ayazma, Istanbul. Through participant observation and in-depth interviews with the local municipality, the central government housing provider, non-governmental organisations and residents, the study determined that the displacement of residents can happen in multiple ways and on different timelines. The results show that although the formal actors recognised to an extent that displacement resulted in severe challenges for the local community, they viewed it as an intrinsic and/or inevitable pre-condition of successful regeneration schemes. On the contrary, the displaced residents suffered the consequences and felt increasingly neglected and antagonised by the government over the course of the project, leading to deeper issues of trust and isolation. The findings of the study can help the policymakers and practitioners of urban planning and related fields view gentrification and displacement in a new light and consider its various causes and effects.

El derecho a la ciudad de las personas vulnerables. Perspectivas del caso de Estambul

“…Today, the city's residents are subject to socio-political and economic polarization, spatial segregation triggered by gentrification-driven urban regeneration projects, and resulting rising anxieties in the public sphere (Oz & Eder, 2018). In Istanbul, the right to the city is thus characterized by tensions between the state and a polarized society, as well as socio-spatial exclusion that targets vulnerable groups and individuals, while attempts to claim the right to the city are focused on protests against enviro-spatial destruction, such as the Gezi Park protests of 2013 (Kuymulu, 2013) and those against displacement via urban regeneration (Tsavdaroglou, 2020;Waite, 2020;Oz & Eder, 2018;Lelandais, 2013).…”

Kentsel dönüşüm projeleri ve sonrası: Antalya Kepez-Santral mahalleleri örneğinde yerinden edilme süreçlerinin analizi

“…Kentsel dönüşüm projeleri adıyla uygulanan mikro düzeydeki alansal yeniden yapılanmalar konutların yıkılması ve hanehalklarının başka mahallelere dağılmasıyla sonuçlanmaktadır. Türkiye'de farklı zaman dilimlerinde farklı kentler üzerine yapılmış araştırmalar, kentsel dönüşüm projeleri adıyla uygulanan yeniden yapılanmaların yaygın etkilerinden birinin yerinden edilme süreçleri olduğunu doğrulamaktadır (Lovering & Türkmen, 2011;Ergün & Gül, 2011;Sakızoğlu, 2014;İslam & Sakızoğlu, 2015;Ay, 2016;Öner & Şimşek, 2017;Waite, 2020). Bu etkiden kaynaklı olarak akademik alanda ve medyada kentsel dönüşüm projelerinde yöneticilerin yerinde dönüşüm hedefini gözettiği sıklıkla ifade edilmiştir (Kocaer & Bal, 2013;Kılıç & Hardal, 2014) Elde edilen görüşmeler tümevarımsal içerik analizine tabi tutularak kodlanmıştır.…”

“…Mekânsal ve toplumsal açıdan kentsel dönüşüm projeleri kentler üzerinde yaygın etkiler ortaya çıkarmaktadır. Bu etkilerden en önemlisi kentsel dönüşüm projeleri sonrası ortaya çıkan ilk kullanıcıların yerinden edilme süreçleri yaşamasıdır (Lovering & Türkmen, 2011;Ergün & Gül, 2011;Sakızoğlu, 2014;Ay, 2016;Waite, 2020). Gerek dünyadaki alan bazlı birçok dönüşüm gerekse de Türkiye'deki daha mikro ölçekli dönüşümler yerinden edilmeye bağlı olarak mahalle yapılarının negatif yöndeki değişimine dair çıktılar aktarmaktadır (Hankins, 2014;Lees & Ferreri, 2016).…”