Liquor in Glass Vessels: A Note on Glassware in pre-Islamic Java and on its Socio-Religious Symbolism

Abstract

Textual evidence on glassware in Old Javanese kakavin poetry is discussed. Export of Middle Eastern and Chinese glass vessels to ancient Southeast Asia is documented in the archaeological and historical record, though – compared to the Malay Peninsula and Sumatra – reported finds of glass vessels and their fragments in Java are very limited. Old Javanese kakavins suggest that imported glass vessels, denoted by the term gәḍah, were associated in court circles with the socio-religious framework of Siddha alchemy, and viewed as ritually powerful containers, used to store and serve alcoholic beverages, in particular those with high alcohol content, such as the drinks based on fermented, and probably aged, sugarcane juice. The glass cup metonymically represented the liquid which it contained, and it shares a metaphoric association with sanctified copulation perceived as a ritual act that belongs to Siddha Tantrism. The ultimate origin of the Old Javanese gәḍah is most probably the Arabic term qadah, one of the very early Arabic loanwords in Javanese.

Pengaruh Islam Terhadap Citra Khamar Dalam Masyarakat Melayu: Suatu Perspektif Dakwah

“…Khamar daripada sumber buah-buahan pula dikenali sebagai cińca, dan yang diperbuat daripada sugar cane dipanggil kilaṅ. Bahasa Jawa kuno menamakan khamar yang mempunyai kadar alkohol yang lebih tinggi (liquor) dengan nama madya, māstava, sīdhu dan surā, iaitu bahasa yang dipinjam daripada bahasa Sanskrit (Jảkl, J., 2017).…”

“…Bukan sekadar khamar, bahkan, bekas kaca bagi mengisi khamar seperti cawan, botol dan flask yang diimport dari negara-negara Asia Selatan, Timur Tengah dan Asia Tengah juga dibekalkan ke Asia Tenggara seperti Jawa (Ahmad Jelani, 1999). Negara Mongol telah memperkenalkan teknik penyulingan khamar kepada Jawa pada tahun 1992, yang dinamakan sebagai gaya 'araqi' (araqi-styled) yang diajarkan melalui para tentera (Jảkl, 2017).…”

“…Di Jawa, tuak merupakan minuman kebiasaan dalam masyarakat pra-Islam kerana dipercayai bahawa kadar kandungan alkohol yang sedikit di dalam tuak mampu meningkatkan kekuatan (Jảkl, 2017). Selain itu, di dalam catatan "Hikayat Merong Mahawangsa" (Siti Hawa, H. S., 1998), Raja Phra Ong Mahawangsa disifatkan sebagai pencinta khamar kerana dia percaya bahawa khamar melindungi tubuhnya daripada penyakit.…”

“…Masyarakat Jawa pra-Islam menganggap meminum khamar sebagai simbol timbal balik, perkongsian dan kepercayaan di antara mereka (Jảkl, 2017). "Hikayat Raja Pasai" (Russell Jones, 1999) telah menggambarkan strategi Patih Suatang dari Pulau Perca yang mahu membunuh utusan dari Majapahit dengan melayani mereka dan menghidangkan beram tapai semasa upacara menghiburkan utusan.…”

“…Masyarakat Jawa pra-Islam menjadikan khamar sebagai air suci dalam upacara penyucian mereka. Keadaan mabuk selepas minum khamar adalah simbol kepada proses transformasi rohani (Jảkl (2017). Di dalam "Sulalatus Salatin" ada menggambarkan bahawa amalan meminum khamar merupakan sebahagian daripada tradisi persantapan istana sama ada yang melibatkan raja-raja atau sultan, mahupun dalam kalangan pembesar-pembesar (Ahmat Adam, 2016).…”