Liberty before Liberalism

Abstract

v 1.5 mk » Liberty before Liberalism « Michael Krax 2 avril 2003 Pensée politique et sciences sociales (Mme Lefranc) fiche de lecture Liberty before Liberalism Quentin Skinner est historien. Quand il se charge de nous expliquer la Liberté avant le libéralisme, sa préoccupation principale n'est donc pas celle du philosophe (politique) telle que serait celle d'Isaiah Berlin, pour en donner un exemple, mais celle de l'historien des idées politico-philosophiques. Il favorise une approche répandue sous le nom de Cambridge School qui ne vise pas l'enseignement de la philosophie politique et l'instruction philosophique à partir des textes dits canoniques (comme le proposait Raymond Aron), mais la restitution du contexte historique dans lequel l'auteur a conçu son oeuvre. Cette approche qu'il qualifie d'archéologique (l'allusion au titre de livre de Michel Foucault n'est pas faite par hasard, dit il p. 112) implique que l'historien doit regarder à côté des textes « classiques » et chercher ceux qui n'étaient pas retenus par les acteurs politiques et scientifiques.

Ideological Paradigms and Their Impact on Environmental Problems Solutions in Coal Mining Regions

“…Meanwhile, as he wrote Titus Livy: the "Free state, one in which... all citizens are equal participants in the rule of law. This is a self-governing community in which the greater Empire of laws the Empire of man" [14]. Protection of minorities is the protection of their competition (political), and maintain consensus on major issues as a minority -one of the sources of public maneuverability, mobility.…”

Political Theory, Values and Public Health

“…I refer here to the term as elucidated by political historian Quentin Skinner in, e.g., Skinner, 1998;Petit, 2012. 13.…”

Διαβούλευση, Συμμετοχή Και Έλεγχος Στη Δημοκρατία : Υπάρχουν Όρια Στη Δημοκρατική Αμφισβήτηση;

“…16 Το κράτος διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην κατοχύρωση του διαλεκτικού ελέγχου των πολιτών και ενός πολιτικού περιβάλλοντος στο οποίο δεν α σκείται επικυρίαρχη επιρροή και όπου παρέχονται ουσιαστικές ευκαιρίες συμμετοχής.17 Αναφορικά με την τελευταία, η κυβέρνηση οφείλει να εγγυά-ται το ισότιμο δικαίωμα συμμετοχής κάθε πολίτη στις διαδικασίες διαβού-λευσης για τη διαμόρφωση των νόμων. 18 Βασικές αρχές μιας διαδικασίας διαβούλευσης με σκοπό την αμοιβαία αι τιολόγηση των νόμων είναι η δημοσιότητα, η λογοδοσία, οι βασικές ελευθε ρίες και οι ισότιμες ευκαιρίες. 19 Οι θεσμικές και κοινωνικές προϋποθέσεις της διαβούλευσης είναι σημα ντικές για την άρθρωση κριτικού λόγου.20 Αυτό είναι εφικτό σε μία δημόσια σφαίρα η οποία, κατά τον Habermas, είναι ένα πεδίο της κοινωνικής ζωής που μεσολαβεί μεταξύ του κράτους και της κοινωνίας στο πλαίσιο της οποί ας οι πολίτες ασχολούνται με ζητήματα γενικού ενδιαφέροντος δίχως να υ-πόκεινται σε καταναγκασμό.21 Υπό τις προϋποθέσεις αυτές, αναδεικνύεται ο απελευθερωτικός [emancipatory] χαρακτήρας της διαβούλευσης στον βαθμό που επιτρέπει την ακρόαση ομάδων που στερούνται επιρροής.22 Σε ατομικό επίπεδο η συμμετοχή των πολιτών στη διαβούλευση τούς δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για την ικανότητά τους να συμμετέχουν σε διαδικασίες λή ψης αποφάσεων και προδιαθέτει θετικά για συμμετοχή.23 Η συμμετοχή στη διαβούλευση δεν συνεπάγεται αποκλειστικός την εκδή λωση συναίνεσης.…”