Lefkoşa’nın bir bölgesinde altmış beş yaş ve üzeri bireylerin sosyal yaşama katılımı

Abstract

The aim of this study was determining the social participation of individuals aged 65 years and above in a region of Nicosia. Materials and Methods: The universe of this descriptive study consisted of 515 individuals aged 65 years and above in Göçmenköy, Nicosia as determined by the population census 2011. Accessing the whole population was intended and the surveyors administered a face to face questionnaire. Results: Of the participants, 57% were females, mean age was 73.0±6.6 years; 68% were married; 78% acknowledged having at least one disease. Only 2.4% of participants declared having a wage-earning job while 16% needed assistance for their daily activities. Technology use was under 50%, excluding cell phone use. Driving and cell phone use were significantly higher among males. Married and junior high school or above educated individuals had statistically higher levels of technology use, independent shopping and walking activities. Conclusion: The social participation of the elderly population, specifically women in this study was insufficient. Restrictions due to aging, other social and physical determinants hinder social participation of the elderly. However, social participation increases the quality of life of the elderly with socioeconomic contributions to the community. The responsibility of the public should be eliminating the barriers of daily life against the elderly. Amaç: Bu araştırmanın amacı, Lefkoşa'nın bir bölgesindeki 65 yaş ve üzeri bireylerin sosyal yaşama katılım düzeyini belirlemek olarak tanımlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte olan araştırmanın evrenini, Lefkoşa ilçesi Göçmenköy bölgesinde yaşayan ve 2011 nüfus sayımına göre belirlenen 65 yaş ve üstü 515 birey oluşturmaktadır. Nüfusun tümüne ulaşılması hedeflenmiş, araştırmacılar evlerde yüz yüze anket uygulayarak veri toplamışlardır. Bulgular: Katılımcıların %57'si kadın, yaş ortalaması 73.0±6.6 yıl, %68'i evlidir. Katılımcıların %78'inde en az bir hastalık bulunmaktadır. Katılımcıların yalnızca %2.4'ü gelir getirici bir işte çalışmakta; %16'sı günlük etkinliklerde yardıma gereksinim duymaktadır. Teknoloji kullanımı cep telefonu dışında %50'nin altındadır. Araba ve cep telefonu kullanımı erkeklerde önemli derecede daha yüksektir. Evli olanlarda ve eğitim düzeyi ortaokul ve üstünde olanlarda teknoloji kullanımı, alışveriş yapma, dışarı yalnız çıkma ve yürüyüş yapma düzeyleri istatistiksel olarak önemli derecede daha yüksektir. Sonuç: Bu çalışmada, yaşlı nüfusun, özellikle kadınların sosyal katılımı yetersiz bulunmuştur. Yaşlılığa bağlı kısıtlılıklar, sosyal ve fiziksel diğer belirleyiciler, yaşlıların sosyal katılımını engelleyebilmektedir. Oysa sosyal katılım yaşlıların yaşam kalitesini artırmakta, ayrıca topluma sosyoekonomik katkı sağlamaktadır. Bu nedenle, kamunun görevi engelleri ortadan kaldırmak olmalıdır.