Kurum Bakımında ve Ailesiyle Yaşayan Ergenlerin Bağlanma, Sorumluluk ve Kaygı Düzeyleri Arasındaki İlişki

Abstract

Bireyin gelişiminde, birincil çevresini oluşturan ve en önemli desteği sağlayan aile kurumudur. Aile desteğinden yoksun olarak kurum bakımında kalmak, bireyi farklı düzeylerde etkileyebilir. Bu çalışmada, kurum bakımında ve ailesiyle birlikte yaşayan ergenlerin bağlanma stili, sorumluluk duygu ve davranışları ile kaygı durumlarının belirlenmesi; bağlanma, sorumluluk ve kaygıları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklemini 380 ergen oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında Üç Boyutlu Bağlanma Stilleri Ölçeği, Sorumluluk Duygusu ve Davranışı Ölçeği ile Çocuklar İçin Kaygı Ölçeği-R (2) kullanılmıştır. Verilerin analizinde parametrik olmayan testler kullanılmıştır. Sonuç olarak, kurum bakımında kalan ergenlerin aile yanında kalan ergenlere göre bağlanma, sorumluluk duygu ve davranışlarının düşük olduğu, kaygı düzeylerinin ise yüksek olduğu belirlenmiştir. Genel olarak ergenlerde güvenli bağlanma arttıkça sorumluluk duygu ve davranışının arttığı, kaygılı-kararsız bağlanma ve kaçınan bağlanma arttıkça sorumluluk duygu ve davranışının azaldığı saptanmıştır.

Bağlanma Kuramı Çerçevesinde Çocuklarda Yas

“…Therefore, the insecure attachment relationships that children establish with their primary caregivers or the effects of the separation they experience with their primary caregivers negatively affect the attachment relationships they develop later. Several studies have frequently reported that people who experience separation from their primary caregivers develop insecure attachment relationships (Katz 2003, Schleiffer and Müller 2004, Katsurada 2007, Üstün 2008, Şahin 2009, Torres et al 2012, Karakoyun 2015, Subaşı 2015, Ayanoğlu Yüksel 2016, Howard et al 2017, Yüceer Kardeş 2018, Yıldız 2019, Taşkaya 2019. Indeed, a person may experience loss and grief in childhood, which they will inevitably encounter throughout their life.…”

“…Indeed, these studies revolutionized children's attachment-separation and grief processes by revealing significant findings that separation and maternal deprivation negatively affect the development of infants and children. Later, studies with children in institutional care and adults who experienced institutional care during childhood indicated that separation from the primary caregiver and being deprived of their attention, care, and love had adverse psychological, social, and behavioral effects (Yılmaz 2005, Cross and Purvis 2008, Şimsek et al 2008, Şimsek et al 2008, Muguwe 2012, McLaughlin et al 2015; in addition, people who had this experience commonly develop insecure attachment relationships (Katz 2003, Schleiffer and Müller 2004, Katsurada 2007, Üstün 2008, Şahin 2009, Torres et al 2012, Karakoyun 2015, Subaşı 2015, Ayanoğlu Yüksel 2016, Howard et al 2017, Yüceer Kardeş 2018, Yıldız 2019, Taşkaya 2019) and supported the results of these studies.…”