Konkurencyjność firm w świetle teorii ekonomii behawioralnej Richarda H. Thalera

Abstract

W 2017r. Nagrodę Nobla z dziedziny ekonomii otrzymał Richard Thaler uważany za twórcę kierunku ekonomii nazwanej ekonomią behawioralną. W oficjalnym komunikacie po przyznaniu Nagrody Nobla uzasadniano, iż Thaler wprowadził do analiz ekonomicznych bardziej realne założenia związane zachowaniami ludzkimi podczas podejmowania decyzji. Wykazywał sceptycyzm wobec teorii racjonalnego wyboru i wykazał, że podejmujący indywidualne decyzje kierują się ograniczoną racjonalnością, i że podczas podejmowania decyzji dużą wagę odgrywają systematyczne, a nie losowe błędy, związane z opisanymi przez Thalera zjawiskami takimi jak błędy poznawcze, wewnętrzna-umysłowa księgowość (mental accounting) czy brak samokontroli. 
 Thaler nie był pierwszym badaczem zajmującym się tą tematyką. Wcześniej Nagrodę Nobla otrzymali Simon (1978), Akerlof (2001), Kahneman (2002) czy Shiller (2013). Oni też zajmowali się podobnymi zagadnieniami – analizowali zachowania ludzi podczas podejmowania decyzji, w dużej mierze korzystając z dorobku psychologii. Ale dopiero Thaler zbudował pomost między ekonomicznymi i psychologicznymi analizami procesu indywidualnego podejmowania decyzji. Jego odkrycia związane z badaniami empirycznymi i teoretyczne spostrzeżenia odegrały zasadniczą rolę w tworzeniu nowego i szybko rozwijającego się obszaru ekonomii behawioralnej, który wywarł głęboki wpływ na wiele obszarów badań i polityki gospodarczej. Był między innymi twórcą i badaczem finansów behawioralnych.

Wektorowa syntetyczna miara efektywności firmy dla polskich spółek publicznych

“…2020], ponadto na teorii dywidendy i wróbla w garści [Winarto 2015]. Wartość firmy rozpatruje się także w kontekście teorii zasobowej i teorii wartości dodanej, teorii preferencji, teorii oczekiwań czy teorii ekonomii behawioralnej [Skrzek-Lubasińska 2020]. Szczególnie bliskie jest nam jednak podejście Thavikulwata [2004], który sprowadza typologię wyceny wartości do pięciu metodyk: wartości księgowej, wartości rynkowej, wartości skapitalizowanej, skorygowanej wartości netto i oceny dedukcyjnej.…”