Koncepcja państwa i władcy w myśli politycznej Pawła Orozjusza

Abstract

In this article, the author tries to present Paul Orosius’s political doctrine, taking its connection with the tradition of imperial theology of Eusebius of Caesarea and the philosophy of Augustine of Hippo as references. The main source material is the historiographic study of Orosius from the beginning of the 5th century – Seven Books of History Against the Pagans. The considerations focus on the interpretation of four key themes: the Roman Empire, monotheism, peace, and Christianity. Orosius shares the prevalent belief of Christian writers of the late antiquity, that God gives special protection to the Roman Empire. He emphasizes the importance of the peace that prevailed in the time of Augustus, and gives theological and political interpretation of the temporal coincidence of Octavian’s reign and Christ’s birth. On the basis of proper interpretation of symbolic historical events, Orosius built a kind of political ecclesiology. This doctrine advanced the principal that the Roman state and the Church were united by a common mission to promote the Christian faith. At the same time, in Book Seven, Orosius confronts an attempt at the historiosophical interpretation of barbarian invasions that threatened the prosperity of the empire. Based on factual material, he relativizes the relationship between the Roman Empire and Christianity. The state appears as a subsidiary power to the Church’s evangelizing mission, which concept is also reflected in the ethos of the good ruler proposed by Orosius.

Społeczne prawa i obowiązki człowieka względem państwa i Kościoła w perspektywie myśli świętego Augustyna z Hippony

“…A zatem, państwo właściwie funkcjonuje tylko wtedy kiedy przestrzegana jest w nim sprawiedliwość a także kiedy obywatele przestrzegają zasady dbania o ,,dobro wspólne'', to znaczy kiedy wszyscy dążą do osiąganie wspólnotowych korzyści bardziej niż jedynie własnego interesu. Zadaniem obywateli jest więc dbanie o pomnażanie dobra wspólnego i troska o nie nawet kosztem własnego stanu posiadania, co wpływa na pozytywny i stabilny rozwój społeczności, a w dłuższej perspektywie przekłada się na korzyść każdego obywatela 47 . Kolejnym celem, jaki biskup Hippony wyznacza państwu, a którego realizacja musi być również udziałem wszystkich, jest dążenie do trwałego pokoju.…”