Kleverig drama

Abstract

This article investigates new perspectives on ecocriticism through the works of the Flemish poet Dominique De Groen. Taking Timothy Morton’s notion of ‘dark ecology’ as a starting point, it argues that De Groen’s poetry represents a form of anthropocenic writing that exceeds the scope of traditional ecocriticism. Read through the lens of the Anthropocene as both a geological era and an episteme, her writing can shed light on the entanglement between the human subject and its environment that is central to the conceptualisation of the Anthropocene as discourse. It is argued that the discursive dimension of the Anthropocene can be a valuable way to not only broaden our understanding of ecocritical literature, but also to include literary texts focusing on questions of labour, industrialisation, and capitalism in the anthropocenic debate.SamenvattingDit artikel verkent nieuwe perspectieven op de ecokritiek aan de hand van het werk van de Vlaamse dichter Dominique De Groen. Met Timothy Mortons notie van de donkere ecologie als uitgangspunt wordt er betoogd dat De Groens poëzie een vorm van antropocenisch schrijven vertegenwoordigt die buiten het bestek van de traditionele ecokritiek valt. Gelezen door de lens van het idee dat de term 'antropoceen' zowel een geologisch tijdperk als een épistémè aanduidt, kan haar werk een nieuw licht werpen op de verwevenheid van het menselijke subject en zijn milieu, een idee dat een grote rol speelt bij de conceptualisering van het antropoceen als discours. Dit artikel maakt inzichtelijk dat het in ogenschouw nemen van de discursieve dimensie van het antropoceen waardevol kan zijn, niet alleen om ons begrip van ecokritische literatuur te verbreden, maar ook om literaire teksten die kwesties van arbeid, industrialisering en kapitalisme thematiseren in het antropoceendebat te betrekken.