Kierunki polityki pomocy publicznej Polski i Czech na tle innych państw Europy Środkowej i Wschodniej po akcesji do Unii Europejskiej

Abstract

Streszczenie: Zarówno Polska, jak i Czechy, przystępując do Unii Europejskiej, musiały dostosować swoją politykę pomocy publicznej do zasad jej udzielania w UE. Oba państwa do końca lat osiemdziesiątych XX wieku były pod tymi samymi wpływami polityczno-gospodarczymi, jak również przystąpiły do UE w tym samym terminie. Biorąc to pod uwagę oraz względnie ujednoliconą legislację unijną dotyczącą pomocy publicznej, można by oczekiwać, że intensywność i struktura tej pomocy powinny w obu krajach być podobne, a co najmniej zbieżne. Odnosi się to również do pomocy kryzysowej udzielanej w trakcie pandemii COVID-19. Mimo że w obu państwach istotną rolę w interwencji publicznej odgrywały środki z kolejnych wieloletnich perspektyw finansowych, to jednak ich ukierunkowanie i natężenie było odmienne ze względu na uwarunkowania i potrzeby krajowe. Dotyczyło to również okresu pandemii COVID-19. Celem opracowania jest uchwycenie kierunków polityki pomocy publicznej Polski i Czech na tle innych państw Europy Środkowo--Wschodniej w latach 2005-2020. Przeanalizowano różnice i podobieństwa w skali i charakterze interwencji publicznych oraz przeznaczeniu pomocy publicznej oferowanej w Polsce i w Czechach na tle dwóch grup pozostałych państw członkowskich UE: tych, które przystąpiły do UE od 2004 roku (UE-13) oraz tzw. starej Unii (UE-14).