Kernwaarden van Nederlandse huisartsen in internationaal perspectief

Abstract

Als huisarts doen we ons best om de kernwaarden van de huisartsenzorg in de praktijk te brengen. Vergeleken met andere landen doen we dat goed. Dat blijkt uit een analyse van een grootscheeps internationaal onderzoek onder huisartsen en hun patiënten. Een sterke eerstelijnszorg geldt als voorwaarde voor een effectief zorgstelsel. Sinds de verklaring van Alma Ata uit 1978 richten veel landen hun beleid op het bevorderen van de eerstelijnszorg. 1-3 De grote verschillen in Europa qua financiering, organisatie en taakuitoefening van de eerstelijns-en huisartsenzorg bieden landen de mogelijkheid om van elkaar te leren. Een voorbeeld is de manier waarop landen invulling geven aan de poortwachtersrol van huisartsen. Lessen vallen ook te leren van de manier waarop patiënten de toegankelijkheid en continuïteit van de zorg ervaren als we kijken hoe landen verschillen in de manier waarop ze de eerstelijnszorg inrichten. Om een betere vergelijking mogelijk te maken is tussen 2010 en 2014 in 34 meest Europese landen, waaronder Nederland, een groot onderzoek uitgevoerd onder huisartsen en hun patiënten. Sinds dat onderzoek zijn er geen recentere gegevens met dezelfde methoden op deze schaal verzameld. Via enquêtes in de landstaal werden gegevens verzameld over de praktijkorganisatie en de taakomvang van huisartsen, en ervaringen van patiënten met de zorgverlening. Het onderzoek mondde uit in een aantal publicaties. 4 In dit artikel vatten we een aantal resultaten van dit onderzoek samen om na te gaan of deze gevolgen hebben voor de (herijkte) kernwaarden van de Nederlandse huisartsenzorg. Zo brengen we niet alleen mogelijke verbeterpunten aan het licht, maar laten we ook zien wat het behouden waard is. In onze bespreking laten we zien welk verband er is tussen specifieke resultaten van het onderzoek en de herijkte kernwaarden van de huisartsenzorg, samengevat in de termen 'persoonsgericht', 'continu', 'medisch-generalistisch' en 'gezamenlijk'. 5 Onze vraagstelling luidt: in hoeverre was de huisartsenzorg in 34 landen, waaronder Nederland, rond 2012 in lijn met de kernwaarden van de huisartsenzorg? Verschillen in de mate waarin de huisartsenzorg in een land spoort met de kernwaarden laten op een abstract niveau zien hoe goed dat land de huisartsenzorg op orde heeft. Methode In het grootscheepse QUALICOPC-onderzoek, onder leiding van het Nivel, verzamelden de onderzoekers met vragenlijsten gegevens onder 7183 huisartsen en 69.201 patiënten in 34 landen

Soins primaires pour tous : Le Canada peut s’inspirer de pays semblables ayant un niveau élevé de continuité relationnelle entre patientèle et centres de soins primaires

“…Les technologies de l’information soutiennent la pratique. Par exemple, 58 % des cabinets médicaux aux Pays-Bas permettent aux gens de prendre rendez-vous en ligne et 22 % permettent la consultation de leur dossier médical personnel en ligne 33 . La plupart des cabinets disposent de 1 omnipraticien ou plus qui a accès à du personnel administratif et parfois, à des adjointes ou adjoints médicaux dûment formés pour faciliter la prise en charge des maladies chroniques, par exemple 41 .…”

Person-centred care in the Dutch primary care setting: Refinement of middle-range theory by patients and professionals

“…The assumption behind this is that a well-functioning primary care setting takes over the care demand as much as possible, which otherwise would end up in the more expensive secondary care. The implementation of practice nurses in Dutch GP practices has increased the interdisciplinary character of care [15]. In addition to the gatekeeping function, empanelment is also considered an important component for building or strengthening primary care [16].…”

The introduction of advanced practice physiotherapy within Dutch primary care is a quest for possibilities, added value, and mutual trust: a qualitative study amongst advanced practice physiotherapists and general practitioners

“…In addition to the compulsory insurance package, residents can also opt for supplementary insurance for forms of care that are not reimbursed by basic health insurance, such as, for example, physiotherapy. Within primary care in this healthcare system, there is a central role for the strongly positioned GP [12,13], who not only functions as the gatekeeper for secondary care but also serves as the fixed first point of contact as all residents are registered with their own GP. Consequently, there is a long-term relationship between patients and GPs, allied with a strong focus on shared decision-making and high continuity of care [13].…”