Kent Parklarinin Eri̇şi̇lebi̇li̇rli̇ği̇ Üzeri̇ne Bi̇r Araştirma: Van Di̇lek Doğan Kent Parki Örneği̇

Abstract

Engelli olarak tanımlanan bireyleri, toplumun ayrı bir kesimi olarak nitelemek doğru bir yaklaşım değildir. Onları toplumla bütünleşmiş bir parça olarak algılamak gerekmektedir. Dolayısıyla yaşanılan mekânlarda bu bütünleşmeyi gerçekleştirebilmek için fiziksel çevrede ulaşılabilirlik sağlanmalıdır. Bu nedenle, engelli bireylerin diğer tüm bireylerle aynı şekilde engelsiz bir yaşam sürebilmeleri için bütün mekânların onlar için de ulaşılabilir biçimde planlanması, tasarlanması ve uygulanması gerekmektedir. Ülkemizde yapılan gözlemler, fiziksel çevrenin engellilerin rahatça dolaşımını ve kullanımını zorlaştıran, hatta sakatlanmalarına neden olabilecek mimari engellerle dolu olduğunu göstermektedir.

Engelli Kullanımı Açısından Yaya Yollarının Erişilebilirliğinin Değerlendirilmesi: Çorlu Örneği

“…Psikolojik, anatomik veya fiziksel yapı ve fonksiyonlardaki kalıtımsal ya da sonradan olma herhangi bir noksanlık sonucunda meydana gelen ve belirli aktiviteleri yapamama durumu olarak da tanımlanan; korunma, bakım, rehabilitasyon, danışmanlık ve destek hizmetlerine ihtiyaç duyan kişiler engelli olarak tanımlanmaktadır (United Nations, 1975;Gleeson, 1998;Reeve, 2004;Hashim, Samikon, Ismail, Kamaruddin, Jalil ve Arrif, 2012;Akbaş ve Atabeyoğlu, 2015;Goggin, 2016). Türk Standartları Enstitüsü'ne göre ise engelli; vücut fonksiyonlarını kullanımında fiziki kısıtlılık veya kayıp olan kişi olarak tanımlanmaktadır (Aykal, Yılmaz ve Çelik, 2017). Birleşmiş Milletler ve Dünya Sağlık Örgütü tarafından hazırlanan Dünya Engellilik Raporu'nda nüfusun yaklaşık %15'inin engelli bireylerden oluştuğu ifade edilmektedir.…”