Jak (nie) pisać dużo? Założenia sprzeciwu wobec późnokapitalistycznej akademii a genealogie pisarstwa antropologicznego

Abstract

tomasz rakowski -pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW, współpracuje z Instytutem Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Etnolog, kulturoznawca, antropolog, prowadzi badania w Polsce i w Mongolii. Lekarz, specjalista medycyny ratunkowej. Autor książek: Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy. Etnografia człowieka zdegradowanego (2009); Przepływy, współdziałania, kręgi możliwego. Antropologia powodzenia (2019). Zajmuje się badaniami oddolnych procesów rozwojowych, antropologią sztuki współczesnej i partycypacyjnej, etnograficznie zorientowaną animacją kultury oraz najnowszą metodologią badań kulturowych. 1 P isanie jest osią wysiłku antropologii końca XX wieku. Kształtują się wtedy nowe, eksperymentalne gatunki, parateatr antropologiczny, opis gęsty, dialog, polifonia, eksperymentalna współpraca. Uniwersum pism światowej antropologii trzęsie się w posadach. Zamiast słynnej obserwacji uczestniczącej James Clifford proponuje termin participant inscription 2 -"pisanie uczestniczące". "Nie ma żadnej antropologii, żadnych badań poprzedzających 1 Pierwotne wersje niniejszego tekstu zostały wygłoszone podczas konferencji Węgajty jako czasownik? Krajobrazy, społeczności, pogranicza, Węgajty, 25-27.07.2022 (organizator: Instytut Sztuki PAN) oraz w ramach panelu "Społeczne obiegi wiedzy a praktyki humanistyki akademickiej" (organizator: zespół SOWA; https://spoleczneobiegiwiedzy.pl/) podczas kongresu PTK, Wrocław, 15-17.09.2022. Wcześniej omawiane tu stanowisko prezentowałem podczas debaty online Prywatne laboratoria badawcze -codzienne warsztaty humanistyczne,