Jahwe jako „prędki świadek” w Ml 3,5b. Niezwłoczność Bożego działania w obliczu kryzysu tożsamości religijnej Izraela na początku V w. przed Chr.

Abstract

Celem artykułu jest analiza egzegetyczna obrazu Boga „prędkiego świadka” (Ml 3,5b) na tle żydowskiej tradycji biblijnej, międzytestamentalnej i rabinicznej. Przez nawiązanie do deuteronomistycznej instytucji świadka, gwarantującej przestrzeganie Przymierza synajskiego, obraz implicite wskazuje na kryzys tożsamości religijnej i tych instytucji, skupionych wokół świątyni, które miały tej tożsamości strzec i ją pielęgnować. Obraz Boga „prędkiego świadka”, który przybywa do swej świątyni, żeby wykonać wyrok na łamiących Przymierze i zainaugurować definitywną erę sprawiedliwości, jest odpowiedzią, jakiej prorok udziela wątpiącym w Bożą sprawiedliwość.