Isolation and partial sequencing of the human prothymosin α gene family

Απομονωση Και Χαρακτηρισμος Των Πολυπεπτιδιων Προθυμοσινη Α Και Παραθυμοσινη Απο Ιστους Χοιρου (Sus Scrofa)

“…Επιπλέον ανιχνεύτηκε mRNA προθυμοσίνης α σε ανθρώπινες κυτταρικές σειρές που μελετήθηκαν και περιλαμβάνουν μετασχηματισμένα ινοβλαστικά κύτταρα (Goodail et al, 1986;Berger, 1986), περιφερειακά λεμφοκύτταρα (Goodail et al, 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986;Gomez-Marquez et al, 1989) και μια μυελωματική γραμμή Β κυττάρων (Eschenfeldt and Berger, 1986 (Pan et al, 1986), βοός (Panneerselvam et §Λ_., 1988a), ποντικού (Low et ad.,1990) και σπλήνα αίγός (Frillingos et al, 1991). Η πλήρης αλληλουχία του πεπτιδίου προσδιορίστηκε με μελέτες των αντιστοίχων cDNA από ανθρώπινη σπλήνα (Goodall et al, 1986), ανθρώπινους ινοβλάστες και λεμφοκύτταρα (Eschenfeldt and Berger, 1986), σπλήνα επίμυος (Frangou-Lazaridis et aJL• , 1988), την κυτταρική σειρά ποντικού HD 34 που προέρχεται απο ασκιτικό όγκο Ehrlich (Schmidt and Werner, 1991) και την απομόνωση του γονιδίου της ανθρώπινης προθυμοσίνης α (Eschenfeldt et al_., 1989 (Goodall et al , 1986), επίμυος (Frangou-Lazaridis et al, 1988), βοός (Panneerselvam et al, 1988a), ποντικού (Schmidt and Werner, 1991) και αιγός (Frillingos et al, 1991). Η Ν-τελική αλληλουχία 1-28 αντιστοιχεί στη θυμοσίνη αι.…”

“…Οι διαφορές σημειώνονται με πλα(σιο. μιένων αμινοξέων, ενώ ζεύγη βασικών αμινοξέων υπάρχουν στις θέσεις 19-20, 88-89, 102-103, 105-106. ν. Η Ν-τελική αλληλουχία (1-30) είναι ταυτόσημη σε προθυμοσίνη α ανθρώπου (Pan et al, 1986;Goodall et al, 1986;Eschenfeldt and Berger, 1986;Eschenfeldt et al, 1989;Gomez-Marquez et al, 1989), επίμυος (Haritos et al, 1985a;Frangou-Lazaridis et aj..,1988), ποντικού (Low et ad . , 1990;Schmidt and Werner, 1991) και αιγός (Frillingos et al, 1991).…”

“…Η συντηρητικότητα αυτή έχει οδηγήσει πολλούς ερευνητές να προτείνουν ότι η προθυμοσίνη α εξυπηρετεί μια ουσιαστική για τα κύτταρα λειτουργία που έχει διατηρηθεί κατά την εξέλιξη (Gomez-Marquez and Segade, 1988;Makarova et al_. , 1989;Eschenfeldt et al, 1989).…”

“…0 πολυμορφισμός του γονιδίου της προθυμοσίνης α είχε προταθεί και παλαιότερα (Eschenfeldt and Berger, 1986;Haritos and Horecker, 1988) για να εξηγηθεί η ετερογένεια στην πρωτοταγή δομή της ανθρώπινης προθυμοσίνης α, όπου το cDNA της προθυμοσίνης α από ανθρώπινα ινοβλαστικά κύτταρα (Eschenfeldt and Berger, 1986) έχει κωδίκιο για ένα επιπλέον Glu (θέση 39) σε σχέση με τα πολυπεπτίδια από θύμο, σπλήνα ή λεμφοκυτταρικές γραμμές ανθρώπου (Haritos and Horecker, 1988). Ομως, πιθανόν η ετερογένεια αυτή να οφείλεται σε εναλλακτική συρραφή (alternate splicing) των κωδικοποιουσών περιοχών (exons) του ίδιου γονιδίου που οδηγεί σε δύο διαφορετικά mRNA για την ανθρώπινη προθυμοσίνη α (Eschenfeldt et al_. , 1989).…”

“…H αλληλουχία των γονιδίων της ανθρώπινης προθυμοσίνης α (Eschenfeldt et §Λ., 1989) αλλά και οι αλληλουχίες cDNA της προθυμοσίνης α που έχουν αναφερθεί (Goodall et a_l., 1986;Eschenfeldt and Berger 1986;Frangou-Lazaridis et al, 1988) δείχνουν ότι δεν υπάρχει υδρόφοβη Ν-τελική αλληλουχία για πεπτίδιο -οδηγό (Signal peptide). Η παρατήρηση αυτή και το πειραματικό εύρημα ότι το mRNA της προθυμοσίνης α από μυελωματικά κύτταρα συνδέεται με το κλάσμα των ελεύθερων πολυριβοσωμάτων (Eschenfeldt et al, 1989), έρχονται σε αντίθεση με ότι αναμένεται για μια εκκρινόμενη πρωτεΐνη (Walter and Blobel, 1982;Watson, 1984) και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η προθυμοσίνη α δεν εκκρίνεται από τα κύτταρα αλλά είναι ενδοκυττάρια πρωτεΐνη. Ομως, παρά την έλλειψη πεπτιδίου ~ οδηγού, δεν αποκλείεται η προθυμοσίνη α να εκκρίνεται από τα κύτταρα με ένα εναλλακτικό δρόμο (alternative pathway) όπως έχει περιγραφεί για την ιντερλευκίνη 1 (Dinarello, 1988), τον παράγοντα αύξησης ινοβλαστικών κυττάρων (aFGF και bFGF) (Jaye et al, 1988) και τον προερχόμενο από αιμοπετάλια παράγοντα αύξησης ενθοθηλιακών κυττάρων (PD-ECGF) (Usuki et §_Κ, 1989).…”