‘Invisible’ bilingualism – ‘invisible’ language ideologies: Greek teachers' attitudes towards immigrant pupils' heritage languages

Language teaching in a globalised world: harnessing linguistic super-diversity in the classroom

“…In particular, fewer than half of first years were aware of the language profile of the class despite being in their second semester with the particular group. These findings resonate with those of Gkaintartzi et al (2015) and Pauwels (2014) who report a lack of awareness on the part of teachers of their students' linguistic repertoires. The findings of this study indicate that there is scope for raising the awareness of both teachers and students, particularly students in their first year, by way of an exercise such as the use of a Language…”

“…For example, a study carried out by Gkaintartzi et al (2015) reported that while teachers describe linguistic diversity as positive in theory, they tend to ignore its existence in the classroom.…”

“…Such super-diversity is transforming the way we think, learn and know, with some scholars expressing the fear that educational institutions are not yet in a position to deal with such change (Gkaintartzi et al, 2015;Moore, 2014;Pauwel, 2014). According to Kramsch (2014, p. 2), language and language education in particular are at the forefront of such concerns.…”

Δίλγωσσοι Μαθητές Στο Δημοτικό Σχολείο Και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση: Η Περίπτωση Της Αχαΐας

“…Το εύρημα συμφωνεί με πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα όπου υποδεικνύουν την αρνητική αντίληψη των εκπαιδευτικών ως προς τη χρήση άλλων γλωσσών πέραν της ελληνικής από τους/τις μαθητές/μαθήτριες και τις αρνητικές επιπτώσεις που θεωρούν ότι αυτό έχει στη μαθησιακή διαδικασία (Gkaintartzi, Kiliari, & Tsokalidou, 2015 . Tsokalidou, 2005), όπως επίσης ότι πολλοί εκπαιδευτικοί δεν αναγνωρίζουν το γλωσσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο των μαθητών αυτών (Δραγώνα, Σκούρτου, & Φραγκουδάκη, 2001).…”

“…Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι θετικό ότι οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν τη σημασία της γνώσης της μητρικής γλώσσας όπως και του πολιτισμικού φορτίου που αυτή ενέχει για τον πολιτισμό των μαθητών/μαθητριών αυτών, στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος (Malarz, 2014). Επιπλέον, σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των εκπαιδευτικών αναγκών των δίγλωσσων μαθητών/μαθητριών στο πλαίσιο της τάξης, οι εκπαιδευτικοί φαίνεται να χρησιμοποιούν κυρίως εξωδιδακτικές πρακτικές όπως η παροχή πρακτικών οδηγιών στους γονείς και η συναισθηματική ενίσχυση των γονέων των μαθητών/μαθητριών αυτών, δηλαδή με πρακτικές που δεν αφορούν πρώτιστα στη διδακτική διαδικασία, όπως αναδεικνύεται και από άλλα παρόμοια ερευνητικά δεδομένα (Gkaintartzi, Kiliari, & Tsokalidou, 2015). Χρησιμοποιούν λιγότερο διαπολιτισμικές παιδαγωγικές πρακτικές, όπως η χορήγηση λιγότερων ασκήσεων και η διαφοροποιημένη διδασκαλία (Μερκουριάδου, 2016).…”