Çimento ve beton teknolojisinde yoğun olarak tercih edilen yüksek fırın cürufu (YFC), kalsine kaolin ve diatomit gibi mineral katkıların kullanımı her geçen gün daha da artmaktadır. Yapılan araştırmalar sonucunda bu malzemeler ile üretilen beton ve harç numunelerinin dayanım ve dayanıklılık özeliklerinin, bu mineral katkıların yapısal özelliklerine bağlı olarak değiştiği belirtilmektedir. Bu bağlamda hidratasyon esnasında meydana gelen reaksiyonların nedenlerinin daha iyi anlaşılabilmesi açısından standart çimento ve beton deneylerinin yanında, malzemelerin yapısal özelliklerin belirlenebileceği modern tekniklerle (DSC/TGA, FT-IR, XRD, SEM/EDS gibi) detaylı olarak incelenmesinin yararlı olabileceği düşünülmektedir. Bu amaçla çalışmanın ilk aşamasında; Portland çimento (PÇ), YFC, kalsine kaolin ve diatomitin fiziksel, kimyasal, mineralojik, moleküler, termal ve mikro yapı gibi yapısal özellikleri belirlenmiştir. İkinci aşamasında; bu mineral katlıların her biri PÇ yerine ağırlıkça %10 oranlarında ikame edilerek, biri referans olmak üzere toplam 4 tip çimento üretilmiştir. Çalışmanın son aşamasında bu çimentolarla üretilen harç numunelerinin eğilme dayanım değerleri belirlenmiştir. Sonuç olarak harç numunelerinin eğilme dayanım değerlerinin; harçların hidratasyon süresine, hammaddelerin fiziksel, kimyasal, mineralojik, moleküler, termal ve mikro yapı gibi yapısal özelliklerine bağlı olarak değiştiği tespit edilmiştir. Ayrıca YFC’nin 90. günde neredeyse referans çimentonun eğilme dayanım değerine sahip olduğu ve diğer puzolanik malzemelere göre eğilme dayanımı açısından nispeten daha olumlu katkı sağladığı belirlenmiştir.