Intergenerational fairness: lessons from pandemic contexts

Abstract

The present paper, focusing on the concept of intergenerational fairness, analyzes the obligation to ensure fairness to the young and future generations who experience serious deprivations from pandemics and similar hazards, and evaluates legitimacy of their claims. The paper examines the problem of shortsightedness of the dominant population which undermines the rights and interests of the future generations, and elucidates long-term impacts of our actions on humanity at large. The idea of intergenerational fairness is validated by the humanistic normative framework which is moored on rationality and virtuous disposition of persons. Among other things, the discussion evaluates the significance of the idea of fairness in using and preserving natural resources for future generations, grounds for prioritizing interests of the young while allocating healthcare resources, the obligation of the present population to ensure subsequent generations a decent minimum level of living, and the necessity to incorporate intergenerational concerns while formulating public policies. It is argued that pandemics and similar hazards remind us of our obligation to do reasonable, and morally justifiable, sacrifices for the young and future generations.

Sprawiedliwość międzygeneracyjna w polityce rodzinnej: przyczynek do dyskusji

“…Przegląd literatury z ostatnich lat wskazuje, że pandemia jako wydarzenie nagłe, o licznych konsekwencjach dla systemów społeczno-gospodarczych, przyniosła zmiany akcentów w dyskusjach o międzygeneracyjnej sprawiedliwości. Badacze podkreślają bieżące i długookresowe skutki pandemii COVID-19 dla młodego pokolenia oraz przyszłych generacji (Joseph i Naz, 2022). Pandemia przyniosła zagrożenia nie tylko dla aktualnie żyjących dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, takie jak przerwana edukacja lub usługi edukacji niskiej jakości, wzrost bezrobocia i trudności w wejściu na rynku pracy, zagrożenia bytowe i zdrowotne, w tym wzrost zaburzeń psychicznych; wszystkie skutki związane zarówno ze stanem zdrowia fizycznego i psychicznego, jaki i te wynikające z trudności gospodarczych i społecznych, dotkną też następne pokolenia (Joseph i Naz, 2022;Myszka-Strychalska, 2022).…”

“…Badacze podkreślają bieżące i długookresowe skutki pandemii COVID-19 dla młodego pokolenia oraz przyszłych generacji (Joseph i Naz, 2022). Pandemia przyniosła zagrożenia nie tylko dla aktualnie żyjących dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, takie jak przerwana edukacja lub usługi edukacji niskiej jakości, wzrost bezrobocia i trudności w wejściu na rynku pracy, zagrożenia bytowe i zdrowotne, w tym wzrost zaburzeń psychicznych; wszystkie skutki związane zarówno ze stanem zdrowia fizycznego i psychicznego, jaki i te wynikające z trudności gospodarczych i społecznych, dotkną też następne pokolenia (Joseph i Naz, 2022;Myszka-Strychalska, 2022). Pandemia wpłynęła również na dzietność, ograniczając ją w wyniku odkładania decyzji prokreacyjnych, lęków o zdrowie własne i rodziny, trudniejszych warunków bytu i obawy o przyszłość (Kaźmierczak-Kałużna, 2023, s. 14).…”

“…Dzieje się tak, ponieważ w ostatnich dekadach zagadnienie starzejącej się populacji szczególnie mocno koncentrowało uwagę polityków i opinii publicznej ze względu na systemy emerytalno-rentowe, wydatki ochrony zdrowia i rosnące potrzeby infrastruktury opiekuńczo-pielęgnacyjnej. Zaowocowało to tezą o "porzuceniu młodych" i nieinteresowaniu się ich sprawami ze strony polityków, co uzasadniano słabą pozycją dzieci, młodzieży, a nawet młodych dorosłych w formułowaniu i wdrażaniu polityk opartych na dystrybucji zasobów (Joseph i Naz, 2022). Jednak analiza ostatnich dokumentów UE, dotyczących powiązanych ze sobą kwestii ludnościowych i zakresu polityki rodzinnej, wskazuje, że nastąpił "zwrot" ku problematowi młodych pokoleń, zwłaszcza w kontekście ich stabilizacji w dorosłym życiu w perspektywie procesu formowania rodzin.…”