Έναν υποθετικό-υποψήφιο μηχανισμό για την χρονιότητα της λοίμωξης στην χρόνια ιογενή ηπατίτιδα αποτελεί η αδυναμία των ιντερφερονών να αναστείλουν πλήρως την αναπαραγωγή του ιού στα ηπατοκύτταρα. Οι IRFs (Interferon Regulatory Factors) παίζουν σημαντικό ρόλο στο δίκτυο δράσης των ιντερφερονών. Ο IRF-1 είναι ένας μεταγραφικός παράγοντας, που συμμετέχει στην Th1 και Th2 ανοσιακή απάντηση και συμβάλλει στην αντιμετώπιση των ιογενών λοιμώξεων, επίσης ασκεί αρνητική δράση στον κυτταρικό κύκλο και ανσταλτική δράση στην ογκογένεση. Ο IRF-2 λειτουργεί ανταγωνιστικά στον IRF-1 καταστέλλοντας τη μεταγραφή των ιντερφερονών, θεωρείται δυνητικό ογκογονίδιο. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί η ενδοηπατική έκφραση του mRNA του IRF-1 και του IRF-2 σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα (HBV, HCV) και κίρρωση ήπατος σε σύγκριση με υγιή ηπατικό ιστό, όπως επίσης και στα περιφερικά μονοπύρηνα κύτταρα των ασθενών σε σύγκριση με φυσιολογικούς μάρτυρες. Επιπλέον στη μελέτη αυτή εξετάζεται η επίδραση της θεραπείας με IFNα έκφραση των IRF-1 και IRF-2 στον ηπατικό ιστο. Στους 59 ασθενείς μελετήθηκε η έκφραση του IRF-1 και του IRF-2 ενδοηπατικά και στα περιφερικά μονοπύρηνα κύτταρα πριν την έναρξη της χορήγησης της ιντερφερόνης. Στους 9 ασθενείς η έκφραση του IRF-1 και του IRF-2 ενδοηπατικά μελετήθηκε πρίν και μετά την χορήγηση της ιντερφερόνης. Για καλύτερη ερμηνεία και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων μελετήθηκαν 8 υγιείς ηπατικοί ιστοί και PBMC φυσιολογικών μαρτύρων. Για την ανάλυση της έκφρασης mRNA του IRF-1 και του IRF-2 χρησιμοποιήθηκε το Quantum RNA classic II 18S Kit (Ambion-Austin, TX, USA), σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή. Η μέθοδος είναι ημιποσοτική και χρησιμοποιήθηκε το 18S rRNA ως εσωτερικός μάρτυρας. Παρατηρήθηκε σημαντικά χαμηλότερη η έκφραση του IRF-1 ενδοηπατικά στους ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β και C σε σύγκριση με τους υγιείς ηπατικούς ιστούς, ενώ ήταν σχεδόν απούσα στους κιρρωτικούς ασθενείς. Η ενδοηπατική έκφραση του IRF-2 ήταν παρόμοια στους ασθενείς και υγιείς ηπατικούς ιστούς. Παρατηρήθηκε δαιταραχή της σχέσης της ενδοηπατικής έκφρασης του IRF-1/IRF-2 στο σύνολο των ασθενών πριν την χορήγηση της ιντερφερόνης, οφειλόμενη στην μείωση της έκφρασης του IRF-1 κατά κύριο λόγο. Η χορήγηση της IFNα προκάλεσε σημαντική αύξηση της ενδοηπατικής έκφρασης του IRF-1 στους 5 ασθενέις με χρόνια ηπατίτιδα Β και 4 με κίρρωση ήπατος και αύξηση του λόγου έκφρασης του IRF-1/IRF-2. Τα αποτελέσματα αυτά μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι η χαμηλή έκφραση του IRF-1 πιθανώς συμμετέχει στην ελάττωση της Τh1 ανοσολογικής απάντησης και την εμμένουσα φλεγμονή στους ασθενείς με χρόνια ιογενή ηπατίτιδα. Η απουσία έκφρασης IRF-1 σε συνδυασμό με υψηλά επίπεδα IRF-2 στους κιρρωτικούς ασθενείς αποτελεί ένδειξη αδρανοποίησης του μηχανισμού καταστολής όγκων, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Η αύξηση της ενδοηπατικής έκφρασης του IRF-1 και η αποκατάσταση του λόγου έκφρασης IRF-1/IRF-2 πιθανόν να συνδυάζεται με τα κλινικά δεδομένα της ευεργετικής επίδρασης της χορήγησης της ιντερφερόνης στους ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα Β και C στην αναστολή της ίνωσης και ανάπτυξη της κίρρωσης και να αποτελεί έναν από τους μηχανισμούς που εμπλέκονυαι στην επίδραση αυτή.
