Instrumenty zarządzania przemysłem w pierwszych 10 latach transformacji gospodarczej w Polsce (1989–1999)

Abstract

Artykuł ma na celu ocenę skuteczności instrumentów polityki gospodarczej i przemysłowej w trakcie restrukturyzacji polskiego przemysłu w pierwszych 10 latach transformacji. Pierwsza część zawiera wykaz wybranych zdarzeń i zjawisk, które powodowały konieczność stosowania tych instrumentów.W drugiej części artykułu autor dokonał krótkiego opisu stosowanych wówczas instrumentów, takich jak:ceny, podatki, taryfy celne i rozwiązania pozataryfowe, postępowania ugodowe i sądowe z wierzycielami, programy restrukturyzacyjne rządowe i branżowe, instytucje wspierające restrukturyzację, finansowanie prac badawczych, dotacje, ulgi, poręczenia i gwarancje Skarbu Państwa, inwestycje rządowe, ochrona rynku przed importem, transakcje offsetowe. Autor postawił hipotezę, że niewielka skuteczność instrumentów polityki gospodarczej i przemysłowej była jedną z przyczyn upadłości dużej części polskiego przemysłu w latach 1989–1999.Trzecia część artykułu to prezentacja wyników badań empirycznych w postaci sondażu eksperckiego na temat ich skuteczności, wykonanych pod koniec 2018 roku. Podstawowy wniosek z przeprowadzonych badań potwierdza postawioną hipotezę i nie jest optymistyczny. Mimo dużej liczby istniejących wówczas instrumentów polityki gospodarczej i przemysłowej ich skuteczność była niewielka, brakowało również kilku ważnych instrumentów, które mogły pozytywnie wpłynąć na zmiany i ich skutki w polskim przemyśle w pierwszych latach transformacji.