I did it!Dit zijn de allerlaatste woorden van mijn proefschrift. Ik had niet gedacht dat het me zou gaan lukken. Een promotietraject is een reis, een ontwikkeling van een persoon om tot de wetenschappelijke wereld toe te treden. Voor iedereen is deze reis anders. Maar mijn reis was wel een heel bijzondere, die niet zonder slag of stoot is gegaan. Eentje die startte na mijn afstuderen, terwijl ik hoogzwanger was van Sanna. Tussendoor kwamen er (te) veel interessante dingen op mijn pad, zoals de vele conferenties, het schrijven van een boek 'Muses in Design' , een postdoc positie in het project Sustainable Packaging en een Comenius senior fellowship beurs en het daaruit voortvloeiende Packalicious. En tussen alle activteiten door is Nora ook nog geboren. Al deze 'projecten' zorgden voor afleiding, waardoor de focus niet altijd op mijn proefschrift lag. Dankzij verschillende mensen is het me gelukt om dit proefschrift af te ronden en al deze mensen wil ik dan ook langs deze weg graag bedanken.Waar zou dit proefschrift zijn zonder de hulp van studenten. Ik wil alle generaties studenten die mijn vak hebben gevolgd bedanken zowel aan de Universiteit Twente als de Universiteit van Antwerpen. Een aantal van de voorbeelden van deze studenten zijn opgenomen in dit proefschrift. Aangezien deze ontwerpen kritisch worden beoordeeld, heb ik ervoor gekozen het werk anoniem in dit verslag op te nemen. Ik wil graag de volgende studenten specifiek bedanken voor hun ontwerpen: