“…'Ομοίως αντί σωμα προς το LDH5 δεν αντιδρά μέ το LDH1 άλλα προκαλεί άντίδρασιν μέ το LDH2 -3 -4 και σε εντασιν άναμενομένην (CAHN καί συν 12 ,. Nisselbaum καί Bodansky", Kaplan καί White24 , Nace 37 , Markert καί Ap pella33 ).Αϊ σχετικαΐ ποσότητες τών Α καί Β πολυπεπτιδικών άλύσεων εις κύτταρα ενός ίστοΰ δύνανται να ποικίλουν σημαντικάτοιουτοτρόπως ανα μένεται δτι υπεροχή τών Β υποομάδων θα ήδύνατο να προκαλέση ύπερίσχυ--21 ^ σιν των ταχέως κινουμένων ίσοενζύμων LDH1 και LDH2 και αντιστρό φως.Έκ τών ανωτέρω συνάγεται, δτι δλοι οι ιστοί ενός δεδομένου ε'ίδους εϊναι πιθανόν να περιέχουν και τα πέντε ίσοένζυμα, αν και εις μερικάς περι πτώσεις μία τών ακραίων μορφών LDH1 ή LDH5 δυνατόν να μήν ευρί σκεται εις ποσότητα άνιχνεύσιμον.Κύριον χαρακτηριστικον τών αιμολυτικών, αναιμιών εϊναι ή ηύξημένη καταστροφή τών ερυθρών αιμοσφαιρίων εν τη κυκλοφορία, οδηγούσα εις βράχυνσιν του χρόνου επιβιώσεως τών έρυθροκυττάρων10 . Πάσα ηύξημένη καταστροφή ερυθρών (αίμόλυσις) δεν συνεπάγεται καί άναιμίαν, διότι ό μυελός τών οστών ύπερπαράγει καί δυνατόν νά ανταπο κρίνεται.…”