Bu araştırmada amacımız sosyoekonomik düzeyi yüksek çocukların ağız-diş sağlığının incelenmesi ve yüksek sosyoekonomik durum ile diş çürüğü ve diş fırçası kullanımı arasında ilişkinin araştırılmasıdır. Gereç-Yöntem: Tanımlayıcı kesitsel tipte olan bu araştırma, Diyarbakır'da ilkokul, ortaokul ve lise seviyesinde eğitim veren bir özel okulda gerçekleştirildi. Öğrenciler, okullarında iki diş hekimi tarafından ağız-diş muayenesinden geçirildi. Bulgular anket formuna kaydedildi. Çalışmaya katılan diğer araştırmacılar tarafından öğrencilerle yüz yüze görüşülerek anket uygulandı. Elde edilen veriler SPSS 15.0 paket programı kullanılarak sayı, yüzde ve ortalama ± standart sapma (SD) ile birlikte istatistik analizinde Ki-kare, Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U testi kullanıldı. p<0,05 değeri istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Toplam 563 öğrenciyle görüşüldü. Öğrencilerin %25,0'ı ilkokul (n=141), %31,3'ü ortaokul (n=176) ve %43,7'si ise lise (n=246) öğrencilerinden oluşmaktaydı. Çürük oranı ilkokulda en yüksek (%63,1) iken, lisede en düşük (%37,8) olarak bulundu (p<0.001). Öğrencilerin DMFT indeksine bakıldığında ilkokulda 2,7 iken, ortaokul (1,3) ve lisede (1,5) ikinin altında bulundu. Annesi çalışan çocukların diş çürüğü oranı annesi ev hanımı olanlara göre düşük ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Öğrencilerin çoğunda (%91,1) diş ipi kullanma alışkanlığı olmadığı saptandı. Sonuç: Sosyoekonomik gelişmişlik düzeyi yüksek olan çocuklarda ağız diş sağlığı göstergesi olan DMFT indeksi Dünya Sağlık Örgütünün gösterdiği hedeflere uygun olarak düşük bulunmuştur.