If the Cure for the Ills of Democracy Is More Democracy, Might the Cure Be Worse than the Disease?^☆

Abstract

Declining turnout, declining party membership, declining aggregate vote for mainstream parties and increasing vote for anti‐party‐system parties all suggest a crisis of liberal party democracy. One suggested cure for the crisis of party democracy is more democracy within parties. But increased intraparty democracy, and increased use of instruments of direct democracy, such as recall, have their own potential costs. Following the example of de Tocqueville in looking to the United States, where intraparty democracy has a longer and deeper history, for lessons and warnings that might be applicable to Europe, this article points to polarization, alienation, intransigence, and decreased responsibility of political leaders – all feeding the anti‐party‐system narrative – as suggesting that the cure of more democracy may indeed be worse than the disease.

Społeczna percepcja partii politycznych w Polsce. Między perspektywą empiryczną a normatywną

“…O ich negatywnym postrzeganiu wnioskuje się zarówno pośrednio (Dalton, Waldon, 2005), jak i, rzadziej, bezpośrednio. Spadający poziom partyjnego członkostwa (van Biezen, Poguntke, 2012;Mair, van Biezen, 2001;Katz, 2022) 1 , obniżająca się identyfikacja partyjna (Dalton, 2000;Mair 2016), niskie zaufanie społeczne wobec partii i polityków partyjnych (Martin, 2014;Katz, 2022), spadająca frekwencja wyborcza (Ignazi, 2017, s. 167) pozwalają w sposób pośredni wnioskować o niechętnym stosunku do partii politycznych. Przywoływane zjawiska były obserwowane już w latach siedemdziesiątych XX wieku (Crozier, Huntington, Watanuki, 1975) i analizowano je w kontekście kryzysu demokracji.…”

Technokrata kormányok Európában : Válság és felelősségáthárítás

“…A hazai politikatudományi irodalomban magam dolgoztam fel a technokrata kabinetek témakörét komparatív perspektívából (Galambos, 2018), illetve Ványi Évával a Bajnai-kabinetet igyekeztük elhelyezni ebben a keretben (Ványi-Galambos, 2019). Annak ellenére azonban, hogy egyre több friss tanulmány és kötet foglalkozik a technokrácia (Beiser-McGrath et al, 2022;Bertsou-Caramani, 2020, 2022 és a technokrata miniszterek (Alexiadou-Gunaydin-Spaniel, 2021; Costa Pinto-Cotta-Tavares de Almeida, 2018) kérdéskörével, a technokrata kormány definíciója, kritériumrendszere bizonytalanná válik, legalábbis felpuhul.…”